“เราท้อง”

“อะไรนะ?”

“เราท้องได้ 2 เดือนแล้ว”

“0.0”

ปึง ปัง

ราม รณพัชร์เมื่อได้ฟังสิ่งไม่คาดคิดจบก็วิ่งออกไปจากห้องพักพยาบาลทันที นุช รณีนุชพอเห็นคนที่ตัวเองรักวิ่งออกไปจากห้องก็ทรุดตัวลงที่พื้นระเบียง เธอไม่เข้าใจการกระทำของเขา...

“ฮึกฮือๆๆไหนบอกอยากมีลูกด้วยกันอีกไง ฮึก”

“ไหนบอกว่าถ้าคนนี้เกิดมาจะไม่ปล่อยให้อยู่คนเดียวอีก ฮึก”

“ไหนบอกว่าจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกเราอีก ฮือๆ”

.

.

.

“ไหวป่ะมึง”

“ฮึก ไหวสิ เพื่อลูกกูไหว เขาคงไม่อยากรับผิดชอบหรอกเนอะ อยู่กับแม่ 2 คนก็ได้นะตัวเล็ก ไม่สิ 3 คนกับพี่ที่อยู่บนฟ้าด้วย 🙂”