รักวัยรุ่น

"ไปไหนมา"
ผมเรียกถามเธอ แต่เธอไม่ตอบผมเลยกลับเดินต่ออยู่อย่างนั้น 
"กล้ามากนะใส่เสื้อช็อปผู้ชายเข้าห้องฉัน"
ผมเดินมาคว้าข้อมือเธอให้หันมาคุยกับผม 
"ก็เอาคีย์การ์ดห้องมาสิ ฉันจะได้ไม่ต้องเข้าห้องนาย''

อ้อนรัก

"แล้วทำไมผมต้องลืม"

ทำไมต้องลืม?  มันมีเหตุผลมากมายแหละที่เขาต้องลืม  แต่งงที่ว่าทำไมถึงไม่ลืม เขาจะจำมันทำไม

"ตอนนี้คุณเป็นอาจารย์ ฉันเป็นนักศึกษาไง"

รอเวลารัก

"เอากับฉันแล้วยังจะเอากับน้องฉันอีกหรอ" 
~เพี้ยะ!!!~

ไม่รอช้า ฝ่ามือฉันประทับลงที่หน้าเจย์โน่อย่างแรง ฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาเลย ทั้งๆที่ฉันก็อธิบายมันไปหมดแล้วว่ามันไม่มีอะไร

แฝดร้าย พ่ายรัก

"เราเลิกกันแล้ว" 
"เลิกพ่อมึงดิ  เมื่อคืนยังเอากันอยู่เลย"

โซ่รัก

โรแมนติก

"จากนี้ ตระกูลเดชพิพัฒน์โชติ และ ตระกูลนันทปภากร ถือว่าเป็นตระกูลเดียวกัน และจะเป็นตระกูลที่มีแต่ อำนาจ บารมี ความรุ่งเรือง และความสุข"

มาเฟียตามรัก

"ดูแลดีจัง ถ้าเป็นแฟนนี้รักตายเลยนะ" 
"งั้นก็มาเป็นแฟนดิ เดี๋ยวจะดูแลให้ดีเลย"

เด็กเฮียวิน

ทั่วไป

"รู้สึกยังไง"

"รู้สึกอะไรของเฮียเนี่ย"

"ก็ที่เราจูบกับเมื่อคืน แล้วก็เมื่อกี้ไง กาตูนรู้สึกยังไง"

มาเฟียคลั่งรัก

"วันวาฉันไม่ได้มีอะไรกับเขาจริงๆ หายโกรธนะคะ" 
"ไม่ได้โกรธ เพราะฉันไม่มีสิทธิ์อยู่แล้วฉันเป็นแค่ลูกหนี้คุณ"
 "มีสิ มีสิทธิ์ทุกอย่างเธอไม่ได้เป็นแค่ลูกหนี้ฉัน"

มาเฟียหลงเด็ก

“กลับบ้านชาเมล ไม่งั้นฉันจะฟ้องป๊าเธอ”                             
 “นายเลิกยุ่งกับฉันได้ไหม มันน่ารำคาญ”                                   
        “เธอกล้ารำคาญผัวตัวเองหรอ”

ร้ายรัก

“อายุถึงแล้วหรอดาวเหนือถึงมาเที่ยวที่แบบนี้กลับบ้าน”
               “พี่เป็นใครอะมาห้าม ผัวก็ไม่ใช่”

ลองรัก

“ถ้าจะหาแฟนก็หาที่มันวิ่งไวกว่าลูกปืนหน่อยนะ”    
                “ไม่ต้องมาเสือก” 
 “ถ้าฉันเห็นมันยุ่งกับเธออีกฉันฆ่ามันแน่”

หยุดเสือ

“อย่าให้เห็นอีกว่าอยู่กับมันสองต่อสอง”                     “มึงเป็นอะไร แล้วมีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่ง”                                              “เป็นผัวมึงไง สิทธิ์นี่สั่งได้มั้ย”