เทพสวรรค์หวังเฉินได้เดินทางท่องเที่ยวและช่วยเหลือผู้คนที่
เดือดร้อนเพราะสัตว์อสูรออกอาละวาด ในขณะที่เหาะข้ามป่า
ก็ได้พบเจอกับวิหารที่อยู่ภายในหุบเขา จึงได้เข้าไปตรวจสอบ
เมื่อเข้าไปในวิหารก็พบเจอกับตำรามากมาย เขาพยายามจะเก็บ
ตำราดังกล่าวเข้าแหวนมิติแต่ไม่สามารถนำเข้าไปได้ หวังเฉิน
จึงได้อ่านตำราที่อยู่ภายในวิหารดังกล่าว แต่เมื่อเขาอ่านตำรา
เล่มใดจบแล้ว ตำราดังกล่าวก็กลายเป็นลำแสงเข้าไปในหัวของ
เขาทันที หวังเฉินไช้เวลาศึกษาตำราภายในวิหารจนเวลาผ่านไป
หลายเดือนจนในที่สุดตำราเล่มสุดท้ายก็กลายเป็นลำแสงพุ่ง
เข้าไปในหัวของเขา ก่อนที่จะมีเสียงที่ทรงพลังกล่าวขึ้น
" เจ้าผ่านการทดสอบของวิหาร เจ้าได้รับอาวุธจิตวิญญาน
ระดับบรรพกาล และสิ่งของสุดเทพ ขอไห้เจ้าสนุกกับมัน 5555 "
เมื่อเสียงดังกล่าวหายไปวิหารที่เคยมีก็หายไป เมื่อเขาส่งจิตเข้า
ไปภายในจิตวิญญานของเขาก็พบกับกระบี่สีแดงมีลวดลายมัง
กรตามใบของกระบี่สลักอักขระระดับบรรพกาลอยู่ 99 ตัวเขา
ลองเรียกมันออกมาแล้วทดลองฟันไปด้านหน้าปรากฏว่า
กลายเป็นปรานกระบี่สีแดงพุ่งออกไปตัดภูเขาด้านหน้าจนหาย
วับไปกับตา หวังเฉินมองกระบี่ในมือด้วยความตกตะลึง
" ข้าจะไห้ใครรู้ถึงการมีอยู่ของมันไม่ได้มันอันตรายกับข้าเกิน
ไปเพราะคนแข็งแกร่งกว่าข้ามีอีกเยอะ " หวังเฉินปล่อยกระบี่ออกจากมือมันก็กลายเป็นลำแสงเข้าไปอยู่ในจิตวิญญานของเขา
เหมือนเดิม หวังเฉินที่กำลังจะทะยานออกไปสายตาเหลือบไป
เห็นแหวนมิติสีดำจึงได้หยิบขึ้นมาตรวจสอบ แต่ไม่สามารถตรวจ
สอบภายในได้ เขาจึงได้นำมีดขนาดเล็กที่พกติดตัวกรีดที่นิ้วห
ก่อนจะนำเลือดหยดลงบนแหวน เมื่อแหวนได้รับหยดเลือดของ
หวังเฉินก็กลายเป็นลำแสงเข้าไปอยู่ในห้วงจิตววิญญานของ
หว้งเฉินเคียงคู่กับกระบี่สีแดง หวังเฉินลองเรียกแหวนออกมา
ก่อนจะส่งจิตเข้าไปตรวจสอบภายในแหวน ภายในแหวนมี
อาวุธและสิ่งของต่างๆจำนวนมาก เขาจึงได้นำอาวุธออกมา
10 ชิ้นเพื่อที่จะนำไปมอบไห้กับสหายของเขา เมื่อจัดการเรียบ
ร้อยเขาจึงนำหยกสื่อสารออกมาเพื่อติดต่อนัดหมายกับสหายของเขาโดยที่ไม่เฉลียวใจเลยว่าสหายของตนจะเกิดความโลภเมื่อ
เห็นอาวุธที่เขานำมา 3 วันต่อมาเขาก็เดินทางมาถึงเมือง
ฟ้ากระจ่างเพื่อพบกับสหายของเขา ณ.ตระกูลหวู่ "555 ไงสหาย
ผู้ใจบุญของข้ามีสิ่งใดจะเอามาไห้ข้ารึ " ชายตัวไหญ้หน้าตาเจ้า
เล่ห์กล่าวกับหว้งเฉิน ด้วยความที่ไว้ใจหวังเฉินจึงนำอาวุธที่เขา
นำออกมาจากแหวนแล้วเก็บไว้ในแหวนมิติของตนเองออกมา
แรงกดดันระดับเทพที่ปลดปล่อยออกมาจากอาวุธดังกล่าว
แต่ไม่มีผลกับหวังงเฉินและหวู่ฉาง เมื่ออาวุธ สิบกว่าชิ้นวาง
อยู่บนโต๊ะหวู่ฉางมองด้วยความโลภ ก่อนจะวางแผนมอมสุรา
แล้วชิงอาวุธดังกล่าวมาเป็นของตน " เจ้าเลือกเอาเลยชอบอัน
ไหน " "งั้นข้าไม่เกรงในนะข้าขอเลือกดาบเล่มนี้แล้วกัน เจ้ามา
ทั้งทีวันนี้เรามาฉลองกับสุราที่ดีที่สุดไม่เมาไม่เลิก " หวู่ฉางกล่าว
กับหวังเฉิน " ได้เลยสหายไม่เมาไม่เลิก " ทั้ง 2 ดึ่มสุราจนเมา
มายแต่หวังเฉินไม่รู้เลยว่าสหายของตนนั้นได้แอบไส่ยาสลาย
พลังปรานลงไปในสุราด้วยจนเวลาล่วงเลยมาถึงเช้าอีกวัน
" สหายฉางสุราของเจ้ารสชาติมันช่างดียิ่งนักไว้ข้าจะแวะมา
หาเจ้าไหม่ " หวังเฉินกล่าวพร้อมกับไช้พลังปรานเพื่อสลายฤทธิ์
สุราแต่ว่าไม่ว่าทำอย่างไรหวังเฉินก็ไม่สามารถไช้พลังปราน
สลายฤทธิ์สุราได้จึงหันหน้าไปมองหวู่ฉาง " หวู่ฉางเจ้าวางยาข้า "
5555 " เจ้ารู้ตอนนี้มันก็สายไปแล้วอาวุธทั้งหมดข้าจะดูแลไห้เจ้า
เอง " 5555 ..ฉึก !!! พรวด พรวด อัก.!!!" ไอ้คนทรยศ ".อัก .!!!
หวู่ฉางไช้กระบี่แทงทะลุหัวใจทำไห้หวังเฉินตกตายไปในทันที
หวู่ฉางพยายามตรวจหาดวงจิตของหวังเฉินจึงคิดว่าดวงจิต
ของหวังเฉินนั้นแตกสลายไปแล้วหวู่ฉางจึงได้ถอดเอาแหวนมิติ
ของหวังเฉินพร้อมกับไช้เพลิงเผาร่างของหวังเฉินเพื่อทำลาย
หลักฐาน ส่วนดวงจิตของหวังเฉินหลังจากถูกหวู่เฉินไช้กระบี่
แทงจนขาดใจตายแล้วนั้นดวงจิตของเขาได้ถูกส่งไปยังอีกโลก
หนึ่งทันที