รายละเอียด
ชายหนุ่ม 3 คน ในบ้านเดียวกัน ถึงพวกเราจะเป็นพี่น้องกันก็เถอะ (ถึงผมจะเป็นแค่ลูกบุญธรรมก็ตาม) พวกเราแยกกันตั้งแต่เด็กเลยนะ ถูกเลี้ยงดูมาคนละแบบเลย เจ้าพวกแฝดก็ด้วย ถึงจะเป็นแฝดแต่เชื่อไหม พวกมันโตมาจนอายุขนาดนี้มันยังไม่รู้จักแฝดของตัวเองเลย
อ๊ากกกกกก!!!
"มึงเป็นใครเนี้ย ผีเหรอ"
"มึงนั่นแหละผี ตายแล้วก็ไปผุดไปเกิดดิวะ"
เสียงโวยวายลั่นบ้านขนาดนี้ คงเจอกันแล้วสินะ ใจเย็นๆนะพวกมึง กูกำลังขึ้นไป เฮ้อออ
"อ้าย!!!!"
"พี่!!!!!"
"อะไร!! เป็นอะไร!!"
"ใคร!!" สมกับเป็นแฝด ประสานเสียงเชียว
"ใคร?? กูเหรอ?? พี่มึงไง"
ตึก ตึก ตึก โคล้ม!! เสียงฝีเท้าวิ่งขึ้นบันไดด้วยความรีบ ทำให้สะดุดบันไดขั้นสุดท้ายหัวคะมำ
"มีอะไรกันเหรอพี่" คนที่ล้มอยู่นั่นแหละเงยหน้าขึ้นมาถาม
อ๊ากกกกกกกก!!!
"แล้วมึงเป็นใครอีก!!"
"อย่าบอกนะ!! ว่าเป็นพี่พวกกู??"
จบแล้วความสงบสุขของผม บ้านท้ายซอยจะไม่เงียบอีกต่อไป แค่วันแรกผมก็ปวดหัว แสบแก้วหูไปหมดแล้ว
"ตาครับ ยายครับ ช่วยผมด้วยยยยยยย"