ผลัก ตุบ เสียงดังปริศนาดังขึ้นพร้อมร่างผอมบางแทบเห็นกระดูก ใส่เสื้อผ้าตัวยาวถึงเข่าที่ขาดหลุดลุ่ย ผมเผ้าที่ดูรุงรังจนดูไม่ได้ยาวปกถึงใบหน้า ล้มลงกับพื้นอย่างแรงโดยไม่ทันตั้งตัวจากการชนอย่างแรงของผู้คนที่เดินควักไขว้ใจกลางเมืองผู้คนมากมายต่างชายตามองอย่างรังเกียจแล้วเดินจากไปอย่างไม่สนใจ ร่างผอมบางควานหาไม้เท้าพังๆพอหาเจอแล้วจึงลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลรับรู้ได้ถึงน้ำอุ่นๆไหลลงจากหัวเข่าและกลิ่นที่คุ้นเคยทำให้รู้ว่าเลือดคงออกเยอะมากแน่ๆ
"ไม่เป็นไร" ชินชาไปเสียแล้วปกติเลือดออกมากกว่านี้ก็ไม่เห็นตาย เจ็บปวดปานจะขาดใจก็ไม่เป็นไรเดี้ยวก็หายแล้วไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยเนอะเราเก่งจะตายไป เขาเกิดมาพร้อมความผิดปกติของดวงตาที่ไม่สามารถมองเห็นได้ตั้งแต่เกิดทั้งยังเป็นวันที่ถูกทอดทิ้งไว้อย่างไม่ใยดี
ชื่อก็ไม่มี อยู่ตัวคนเดียวตั้งแต่จำความได้คนอื่นๆมักเรียกเขาว่าไอ้บอด

นภา