เฌอรินมองสามีที่ไม่เคยรักหล่อนเลยด้วยความปวดร้าวในหัวใจ หล่อนหันหน้าหนีเมื่อเขาถอดเสื้อผ้าออกจนหมด เหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าแข็งแกร่งที่ช่างสมบูรณ์แบบไปทุกสัดส่วนสมเป็นชายจนน่าโมโห

“เฌอจะหนีพี่ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น...”

ชายหนุ่มคุกเข่าลงจนใบหน้าของเขาอ้อยอิ่งอยู่กับใบหน้าเปื้อนน้ำตาของหล่อน ก่อนที่ขุนเขาจะค่อย ๆ ถอดกางเกงยีนตัวเล็กของหล่อนออก เฌอรินพยายามหดขาไม่ให้เขาถอดกางเกงหล่อน แต่ก็สู้แรงชายอกสามศอกแบบเขาไม่ได้

เป้ากางเกงในเปียกแฉะถูกเปิดเผยให้เขาเห็น เฌอรินหน้าแดงซ่านด้วยความอับอาย แต่เขากลับยิ้ม

“เฌอต้องการพี่”

เฌอรินสั่นหน้าปฏิเสธทั้งน้ำตา ทั้งที่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่เขาพูดคือความจริง... แค่ฝ่ามือของเขาลูบไล้เรือนร่าง หล่อนก็แทบคลั่งกับความปรารถนา