สัปดาห์แรกของการเป็นนักศึกษาปีหนึ่ง ‘โอม’ เพื่อนในกลุ่มก็พูดว่า

“มาพนันกันไหมว่าอย่าง ‘เคน’ จะจีบผู้หญิงคนนั้นติดภายในกี่อาทิตย์”

พวกเรามองตามนิ้วมือของโอมไปยัง ‘ผู้หญิงคนนั้น’ ผมเห็นหน้าแล้วบอกได้เลยว่าเคนคงไม่เอาด้วย เธอไม่ใช่สเปกของมันเลย จืดชืดธรรมดา หน้าตาบ้าน ๆ แบบหันไปทางไหนก็เจอ

“แง่ะ มึงช่วยเลือกคนที่ดูดีกว่านี้หน่อยได้ไหม”

นั่นไงผมว่าแล้ว

“เอางี้ ถ้ามึงจีบติดภายในสองอาทิตย์กูให้ห้าหมื่นเลย” เพื่อนคนอื่นเหมือนจะสนุกด้วยจนยอมจ่ายเพิ่มคนละหมื่นสองหมื่นกระทั่งยอดเงินกลายเป็นแสนกว่า

“ทำไมกูต้องลดตัวไปเล่นเกมบ้า ๆ ด้วยวะ”

ทุกคนต่างส่งเสียงโห่ แหงล่ะ… มันมั่นใจในความหล่อของตัวเอง ระดับมันมีผู้หญิงสวย ๆ เข้าหามากมาย การออกตัวจีบผู้หญิงหน้าจืด ๆ คงเสียศักดิ์ศรีและเหมือนว่าโอมอยากแกล้งมันมากถึงขั้นเสนอเงื่อนไข “แค่จีบและทำให้เขายอมแนะนำตัวเองว่าเป็นแฟนมึงต่อหน้าพวกกู แค่นั้นมึงก็ชนะเอาไหม”

เคนยังเงียบทำเหมือนไม่สน

“อ้อ… หรือป๊อดไม่มั่นใจว่าตัวเองหล่อพอจนทำให้สาวหวั่นไหว”

เคนตีหน้ายักษ์อย่างขุ่นเคือง ผมว่ามันคงตอบตกลงแล้วล่ะ หยามเรื่องอื่นนะหยามได้แต่หยามไม่หล่อนี่หมายถึงพร้อมจะมีเรื่องกับมันเลย ประมาณว่าเรื่องหน้าตานี่เป็นปมด้อยสำหรับมัน สมัยเด็ก ๆ มันเคยอกหักโดนสาวที่แอบชอบปฏิเสธเพราะเหตุผลว่าหน้าตาไม่ดีมาก่อน มันฝังใจมาก โชคดีว่าคนที่เอาเรื่องนี้มาพูดเป็นโอมที่หล่อน้อยกว่ามัน

ส่วนลำดับความหล่อในกลุ่ม พวกผมวัดจากจำนวนผู้หญิงที่เข้ามาจีบและทอดสะพานให้

“เออ… ก็ได้ กูตกลง พวกมึง! มึง!” เคนมันชี้หน้าพวกผมเรียงตัวมิหนำซ้ำยังรวมผมเข้าไปด้วย เฮ้อ… ผมว่าผมไม่ได้อ้าปากพูดอะไรเลยนะ

“เตรียมเงินไว้จ่ายให้กูได้เลย”