ลี่จินหยางนั่งกินอาหารสำรับที่เหมยหลานหลินเตรียมมาให้เป็นวันที่สองและนางก็ทำเหมือนเดิมคือการกินของเหลือจากเขา ใช้ตะเกียบคู่เดียวกันกับเขาและยังกินจอกเดียวกับเขาอีก ทำให้เขาอดใจไม่ไหวคว้าตัวนางมากอดจูบ

“ท่านพี่!!” เหมยเหลียนฮัวรีบเดินเร็วมายังห้องทำงานของสามีและเห็นภาพอันบาดตาบาดใจของนางที่เห็นสามีกอดจูบกับน้องสาวน่าชังของนาง

ลี่จินหยางกับเหมยหลานหลินต่างผละออกจากกันด้วยความตกใจ ก่อนจะมองเห็นเหมยเหลียนฮัวหยิบอะไรสักอย่างฟาดเข้าหัวคิ้วของเหมยหลานหลินเข้าพอดี

“โอย” เหมยหลานหลินเซล้มไปทางลี่จินหยางพร้อมกับยกมือแตะหัวคิ้วตนเองที่มีเลือดออกมาและดูเหมือนลี่จินหยางจะตกใจกับการกระทำของฮูหยินตนเองและต้องตกใจเมื่อเห็นเลือดของเหมยหลานหลิน

“หลานหลิน!!” ลี่จินหยางหลุดสติตกใจพลางอุ้มตัวเหมยหลานหลินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวยาวไม่สนใจเสียงร้องกรี๊ดๆของฮูหยินตนเองแม้แต่สักนิด เขารีบหาผ้ามาซับเลือดให้นางและสาละวนหายามาใส่แผลให้พอไม่เจอก็รีบออกด้านนอกห้องจนหลงลืมไปว่าปล่อยให้สองพี่น้องอยู่กันตามลำพัง