ตั้งแต่ย้ายมาอยู่บ้าน วิรินทร์ธวัช "อันดา"

ก็รู้สึกว่า "พี่เมฆ" พี่ชายคนใหญ่ของบ้านช่างสูงส่งเกินเอื้อมเหลือเกิน

พี่เมฆ ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง และดูดี

...

"อาคิ เมฆเนี่ยสูงจังเลยนะ" อันดาแหงนหน้ามองท้องฟ้า ถามเพื่อนรักที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างๆ ตัวเอง

ท้องฟ้าสีฟ้าสะอาด เห็นเมฆขาวๆ ลอยอยู่บางตา อันดายกมือขึ้นทำท่าอยากจะคว้าจับก้อนเมฆบนนั้น

"เมฆบนฟ้า มันก็แค่ละอองน้ำและเกล็ดน้ำแข็งที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อนลอยตัวอยู่ในชั้นบรรยากาศ นายอยากจะจับเมฆ มันเป็นไปไม่ได้เลย รู้ใช่ไหม" อาคิระละสายตาจากหน้าหนังสือ เขาไม่ได้มองฟ้าอย่างอันดา กลับพูดเตือนสติให้เลิกคิดเลิกหวังจะคว้าเมฆได้แล้ว

เพราะอาคิระรู้ดีว่าเพื่อนพูดถึง "เมฆ" ไหน

"ฉันรู้ๆ ว่าการจะ "คว้าเมฆ" มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ..." อันดาเริ่มยิ้มมุมปาก เมื่อในใจต่อต้านขึ้นมา ... เมฆบนฟ้ามันคว้ายาก แต่ถ้าเมฆข้างๆ ตัว อันดาจะหาทางคว้ามาให้ได้เลย