เวลาเราตกหลุมรักใครสักคน การกระทำจะไร้ซึ่งเหตุผลรองรับทั้งสิ้น ไม่สนด้วยซ้ำว่าหากตกลงไปแล้วขาจะหักหรือแขนจะขาดขนาดไหน คนเราก็สนเพียงสักวันที่จะสามารถได้ไปถึงก้นหลุมของหัวใจคนผู้นั้น ส่วนเรื่องความเจ็บปวดระหว่างทางก็ช่างมันไปเถิด

แต่เรื่องราวเช่นนี้ใช้ไม่ได้กับข้า 'ซือเซียน' อีกต่อไปแล้ว ในชาติภพก่อนเพราะความรักโง่งมเช่นนั้นทำให้ข้าต้องตายตกไป ในชาติภพนี้แม้ยังรักสุดจะหักห้ามใจแต่ไม่ขอเอาตัวเองไปสู่ความตายอีกหนเป็นแน่

เพ่ย! ท่านก็ช่วยให้ความรวมมือกับข้าหน่อยมิได้หรือท่านแม่ทัพ!!

ท่านแม่ทัพไม่ชื่นชอบของทุกอย่างที่ข้าให้ตราบจนวันสุดท้ายของชีวิจข้าตระหนักได้ว่าแท้จริงแล้วสิ่งเดียวที่ท่านแม่ทัพมิมีวันชื่นชอบคือตัวข้าเอง

ชาติก่อนท่านแม่ทัพไร้หัวใจถึงขั้นไม่เชื่อใจข้าที่เป็นภรรยา

สั่งโบยจนตายไม่สนใจแม้แต่จะมาดูหน้าก่อนตายเสียด้วยซ้ำ

แล้วเหตุใดท่านแม่ทัพผู้ไร้ใจในชาตินี้จึงกลายเป็นเพียงแมวขี้เหงาไปได้กัน!

ข้าเดินไปไหนท่านแม่ทัพมองตามทุกก้าว ข้าจะนั่งที่ใดใยต้องมาเบียดกระแซะ

เพ่ย! แล้วเช่นนี้จะให้ข้าหมดรักเขาได้เยี่ยงไร