{เธอแค่หวังจะหลอกกัน หรือรักฉันจริงๆ วันนี้}

‘วาโย’ เหมือนอาหารจานหลักที่ทำให้ฉันอิ่ม มากกว่า ‘ผู้ชายพวกนั้น’ ที่เป็นแค่ของว่างชั่วคราว เขาแสนดีจนเกินกว่ายอมรับ ‘ผู้หญิงสกปรก’ แบบฉัน

ฉันตัดสินใจ ไม่อนุญาตให้วาโยล่วงรู้ ‘ความโสมม’ และ ‘ความไม่ปกติ’ ของฉัน พร้อมสร้างวิมานในอากาศที่แสนสุข มัดเขาไว้กับฉัน ขังเขาไว้ในกรงทอง...ไม่ให้หนีไปไหน

เขาต้องอยู่กับฉันตลอดไป...ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งเขาไปเด็ดขาด

“เธอเป็นบ้าเหรอเมลานี ทำไมถึงทำเรื่องโง่ๆ แบบนั้นลงไป!” เขาตะคอกใส่หน้าฉันด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด มือหนาคว้าปลายคางฉันไว้ บีบแน่นจนเจ็บร้าวไปหมด

          ฉันจิกตามองเขาด้วยน้ำตานองหน้า “แล้วจะทำไม?” พูดพร้อมชูคัตเตอร์ขึ้นตรงหน้าเขา “บ้ากว่านี้ฉันก็กล้าทำ!”

          ฉึก!

          จบคำนั้นฉันจึงกดคัตเตอร์ลงที่ข้อมือตัวเองทันที!