“นี่คือเข็มฉีดยา ลองหยิบขึ้นมาดูสิ”

“ค่ะ”

ขวัญข้าวแกล้งหยิบให้สั่นเล็กน้อย ทั้งที่ความจริงแล้วเธอฉีดยาให้คนไข้เก่งอย่างหาตัวจับยาก

“ไม่ใช่ ต้องจับแบบนี้”

ภวินทร์ยื่นมือมาซ้อนทับ ควบคุมท่าทางให้ถูกต้อง สัมผัสเพียงนิดกลับทำให้เลือดในกายสาวพลุ่งพล่านอย่างห้ามไม่อยู่

“ค่ะ”

ขวัญข้าวหลุบตาลง ริมฝีปากยกยิ้มบางๆ พลางเอียงหน้ามองเขา ดวงตากลมใสเจือความซุกซน ขณะร่างสูงโน้มตัวเข้ามาใกล้จนขวัญข้าวได้กลิ่นน้ำหอมจางๆ

เมื่อภวินทร์รู้ตัวว่าใกล้เกินไปจึงถอยห่างออกไป

ขวัญข้าวยิ้มยั่วแล้วเอ่ยว่า “ห้องคุณหมอร้อนจังเลยนะคะ”

ก่อนปลดกระดุมเสื้อพยาบาลออกสองเม็ดรวด เผยเนินอกขาวเนียนล่อสายตา 

ภวินทร์ชะงักเล็กน้อย ดวงตาคมกริบที่เคยเย็นชาเสมอพลันไหววูบไปอย่างควบคุมไม่อยู่ 

หญิงสาวยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แล้วเอ่ยอย่างยั่วเย้าว่า

“ดูท่าคุณหมอก็คงจะร้อนจนกระหายน้ำ... จนอยากจะดื่มนม”

ภวินทร์กัดริมฝีปากแน่น พยายามฝืนสายตาออกจากภาพตรงหน้า แต่ยิ่งห้ามก็ยิ่งจมลึกในเสน่ห์ร้อนแรงที่ผู้หญิงคนนี้ปล่อยออกมาอย่างจงใจ

“คุณกำลังยั่วผมเหรอ”

“ขวัญทำถึงขนาดนี้แล้ว หมอจะไม่ลองชิมดูหน่อยเหรอคะ”