ชาวบ้านระจันจวนจะพ่ายแพ้ พระท่านจึงได้ทำพิธีเรียกชายหนุ่มผู้กล้าจากต่างแดนมาช่วยกู้ศึก

แต่ชายคนนั้นดันวิ่งหนี แถมเหวี่ยงฉันเข้ามาแทน!

"เอ่อ เจ้าคือ...?" พระท่านงุนงงเมื่อเห็นฉัน ก็นะ คนที่ท่านนิมิตเรียกมา ควรเป็นชายหนุ่มกล้ามล่ำ ขย้ำข้าศึกได้ในหมัดเดียว

แต่ที่ได้มา คือนักศึกษาสาวปีหนึ่ง วิ่งสองสามทีก็ลิ้นห้อยเหนื่อยจะตายแล้ว!

....

ข้ามภพมารบกับศัตรู? เปล่า! รบกับตาลุงหนวดเนี่ยแหละ คนอะไรจับผิดฉันได้ตลอด แม้กระทั่งยาม...ก็ไม่เว้น!

“ยามรบ พี่ไม่เคยถอย ยามนี้...ก็เช่นกัน” 

..........!!!!..........

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง

ชื่อบุคคล เหตุการณ์ และข้อมูลต่างๆ ผู้แต่งได้เพิ่มเติมดัดแปลงตามใจ

ไม่อาจใช้อ้างอิงข้อเท็จจริงใดๆ ได้

โปรดอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ!