ผมเป็นพ่อค้าส้มตำวัยยี่สิบสองขวบที่แสนจะธรรมดาคนหนึ่ง

ชีวิตประจำวันของผมมีทั้งครก สาก โพยหวย และบัญชีเงินกู้เล่มหนา

กลางวันสับมะละกอ กลางคืนสับหัวใจผู้ชายที่หลงเข้ามาในวงโคจร

บางคนมาด้วยความเมา บางคนมาด้วยหนี้ บางคนมาด้วยเงื่อนไขที่ไม่มีใครอยากให้รู้

แต่ทุกคน…กลับติดใจสิ่งที่ผม “ปรุง” ให้ ไม่ว่าจะเป็นรสส้มตำ หรือจังหวะลีลาในที่ลับตา

ในหมู่บ้านที่เงียบเหงา ผมไม่เคยปล่อยให้คืนไหนผ่านไปอย่างว่างเปล่า

และไม่เคยปล่อยให้ ‘ความเหงา’ เป็นฝ่ายชนะ

เพราะผม…

ไม่ได้เกิดมาเพื่อรักใคร แต่เกิดมาเพื่อให้ใคร ๆ อยากรักผม