“นี่คุณจะทำอะไรฉัน”

ณิชมนรีบลุกขึ้นนั่ง แล้วถอยกรูดห่างเขาไปจนติดหัวเตียง

“ในเมื่อฉันจ้างเธอไปตั้งร้อยล้าน เพื่อมาเป็นนางบำเรอ วันนี้เธอก็ควรจะทำหน้าที่เสียที”

แววตาเอกภพลุกเรื่องวาวโรจน์ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าขึ้นมา มันความแรงร้อนที่เก็บกดมานาน

"ตะ.. แต่ตอนนี้ มัน..ยังเช้าอยู่เลย”

ณิชมนไม่รู้ว่าเอาคำไหนมาปฏิเสธเขา เพราะเธอตกลงเป็นนางบำเรอแลกเงินของเขาเอง แต่พอจะให้ขึ้นเตียงจริงๆ ทั้งร่างกายและหัววใจของเธอก็สั่นไปหมด เรื่องบนเตียงเธอไม่เคยมีประสบการณ์เลยแม้แต่น้อย

“นักเรียนนอกอย่างเธอนี่ สนใจด้วยเหรอว่าจะเอาตอนไหน”

เอกภพดูถูกหญิงสาวเพราะเขาคิดว่า เธอคงจะเหมือนกับเด็กนอกใจแตกหลายๆ คน ขณะที่พูดเขาก็ถอดเสื้อของตนเองไปด้วย

“จะบ้าหรือไง ใครจะไปเอากับใครอย่างที่คุณว่า”

ณิชมนเสียงสั่น กลืนน้ำลายเฮือกเมื่อมองเห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องของเขาเป็นลอนๆ

“ไม่ต้องมาโกหกผมหรอกนะ อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสากับเรื่องแบบนี้”

ชายหนุ่มปลดหัวเข็มขัด แล้วปลดกระดุมกางเกง จากนั้นก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แล้วคว้าข้อเท้าหญิงสาวลากมาอยู่ใต้ร่างเขาด้วยมือเดียว

“ว๊าย !”

ณิชมนร้องเสียงหลงด้วยความตื่นตระหนก ต้องการหนีให้พ้นทั้งสะบัด ทั้งเตะใช้นิ้วมือและเท้าวุ่นวาย

“ไม่ต้องมาเล่นตัวหรอกน่า จะตอนนี้ หรือคืนนี้ ยังไงเธอก็ต้องเป็นของฉัน”

เอกภพรวบข้อมือสองข้างของหญิงสาวไว้ด้วยมือเดียว ตรึงมันไว้เหนือศีรษะ อีก แล้วใช้มืออีกข้างกระชากเสื้อของหญิงสาวออกอย่างไม่ปรานี

แคว่กกกกกก

“ว๊ายยย ! เจ็บนะ ทำบ้านอะไรนี่”