เพราะคำสัญญาของครอบครัว ทำให้เธอถูกตามล่าจากเขา ชายผู้ถูกหมายปองจากหญิงสาว ยกเว้นเธอ เขาให้เธอแต่งงาน เพียงเพราะต้องการสมบัติของตระกูล แต่มีหรือที่จะยินยอม ยิ่งเขารุกไล่ เธอจะหนีให้ไกล ไม่ว่าต้องหนีกี่ครั้ง ก็จะทำ!

*********************

ในห้องร่างบางยังคงถูกกอดรัดแน่น เซเนียพยายามเบือนหน้าหนี เพื่อให้พ้นจากใบหน้าคมเข้ม ซึ่งกำลังโน้มเข้าหา

"ปล่อยฉันนะดีทริส!" เธอร้องบอก อึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก หมอนี่ต้องการแกล้งกันใช่ไหม

"เธอทำให้ฉันไม่มีที่ระบาย เธอต้องรับผิดชอบเซเนีย!"

เซเนียถูกอุ้มเหนือพื้น แล้วโยนลงบนเตียง พยายามกระโจนหนี แต่กลับถูกรั้ง แล้วพลิกกายให้เผชิญหน้า ร่างสูงใหญ่คร่อมทับลงมา ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้าง มือดันแผงอีกไว้ทันที

"อย่านะดีทริส!"

"ฉันบอกแล้วไง ว่าเธอต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้!"

"รับผิดชอบบ้าอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย!"

"เธอทำให้ผู้หญิง ที่ฉันต้องการ โดนฉันไล่ออกจากห้องไปไง!"

"คุณก็ให้แม่บ้านไปตามกลับมาใหม่สิ!" หญิงสาวย้อนเสียงแข็ง

เขาส่ายหน้า "ไม่ล่ะ เพราะคุณสวยกว่าเป็นไหน ๆ"

รอยยิ้มช่างน่ากลัว มันแฝงไว้ด้วยความเจ้าเล่ห์ แถมยังสีหน้าท่าทางเหมือนไม่รู้ร้อนหนาว ต่อให้เธอพยายามหลีกหนีเท่าไหร่ กลับเป็นเรื่องยากขึ้นทุกที จะเป็นของเขาไม่ได้เด็ดขาด ไม่เช่นนั้น เธอคงเจ็บปวดไปตลอดชีวิต

"ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณนะดีทริส!"

"ผมไม่เคยมองว่าคุณเป็นของเล่นเลยเซเนีย ไม่มีของเล่นที่ไหนสวยขนาดนี้แล้วล่ะ" เขายิ้มยั่ว ทำเอาอีกฝ่ายหน้าตึง

"เลิกพูดจาแบบนี้กับฉันสักทีดีทริส จำไม่ได้หรือไง เป็นคุณเองต่างหาก ที่ไม่เคยสนใจฉัน ที่คุณเปลี่ยนไป เพราะพินัยกรรมฉบับเดียวเท่านั้น!"

คนฟังชะงัก หรี่ตามอง ไม่ว่าเธอคิดเช่นไร เขาไม่สนหรอก

"แล้วยังไง?"

"ถ้าคุณอยากได้มรดกของพ่อคุณ ฉันยินดีช่วย เราสองคนไม่จำเป็นต้องนอนด้วยกัน!"

"แบบนี้ผมก็เสียเปรียบน่ะสิ" สีหน้าคนพูด ไม่รู้สึกรู้สา ทำเอาคนมองควันออกหู

ควรทำยังไงกับหมอนี่ดี ไม่มีทางไหนสู้ชนะเลย เกลียดสีหน้าราวกับไม่รู้สึกรู้สา เจ้าเล่ห์เพทุบายแบบนี้ มิน่าล่ะ ถึงได้มีสาว ๆ คอยล้อมหน้า ล้อมหลัง เธอไม่อยากเข้าไปร่วมวงด้วยเลย ให้ตายสิ