กลิ่นนวลอนงค์

โดย ณัฐกานต์

หอมเอย หอมกลิ่นความรัก

ได้รู้จัก เชยชม ย่อมอ่อนไหว

เมื่อได้รัก ก็จะรักตลอดไป

อยู่หนใด ก็จะรัก ชั่วนิรันดร์

โปรยปราย

“อย่ามาขี้แยใส่กู”

“นวลไม่ได้...” 

“กูไม่ชอบน้ำตา”

สิงห์เป็นโจรป่าสันดานเถื่อนที่กินง่าย อยู่ง่าย และไม่เคยกลัวตายมาตั้งแต่เด็ก เมื่อได้จับปืนครั้งแรกในวัยสิบสองขวบ เขาก็ออกปล้นเคียงบ่าเคียงไหล่เสือเหมผู้เป็นพ่อนับตั้งแต่นั้นมา

หญิงใดที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็เป็นได้แค่เครื่องเสพสมความใคร่ยามกลัดมันเท่านั้นแหละ

“เดี๋ยวนวลไปอาบน้ำที่เรือนแล้วไปเจอกันที่เรือนลุงเหมเลยนะจ๊ะ”

“อาบที่เรือนกูนี่แหละจะได้ไม่ช้า เดี๋ยวกูให้กาหลงมันไปเอาเสื้อผ้าที่เรือนมึงมาให้”

ร่างขาวเปลือยได้ยินก็ลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับควานเอาผ้านุ่งมาใส่ พอกระโจมอกเสร็จก็หันมายิ้มบางๆ เหมือนไม่คิดอะไร ใครเล่าจะอยากเห็นคนที่ตน ‘ใฝ่รัก’ มองว่าเรื่องมาก

“จ้ะ”

พูดจบก็หอบเอาชุดชั้นใน ผ้าขนหนู เดินผ่านห้องโถงกลางเรือนไปยังโอ่งน้ำที่กั้นไว้เป็นสัดส่วน ถึงจะไม่ได้มิดชิดเหมือนห้องน้ำคนเมืองที่นวลอนงค์คุ้นเคยมาตั้งแต่เกิด แต่หญิงต่างถิ่นก็ปรับตัวเข้าหาวิถีชีวิตบ้านป่าเมืองเถื่อนได้ดี

ขณะที่สิงห์ก็เดินตามเข้ามาด้วยใบหน้านิ่งจัด มองนวลอนงค์ที่ตักน้ำขันแรกขึ้นราดตัวอย่างว่างเปล่า ก่อนจะหยิบเอาขันอีกใบมาจ้วงตักราดร่างกำยำโดยไม่พูดอะไร

แต่พอไม่พูดอะไร อีนวลมันก็มัวขัดๆ ถูๆ ขี้ไคลจนเขาต้องสั่งเสียงดุ

“รีบอาบเข้า กูจะรีบไปกินเหล้า ไปถึงงานก็อย่ามาทำตัวเป็นเมียกู กูไม่ชอบ”

นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่ง สถานที่ เหตุการณ์ หรือชื่อนามสกุลต่างๆ เป็นเพียงเรื่องสมมติเท่านั้น

 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำ เผยแพร่ทางหนึ่งทางใดโดยเด็ดขาด

❌ ไม่นอกกาย

❌ ไม่นอกใจนะคะ

** อีบุ๊กราคาเบาๆ มีขายที่ meb แล้วนะคะ

ฝากกดติดตามด้วยนะคะ

FB : ศุภมาลย์ กิ่งเรียง ไลต์

Tiktok : ณัฐกานต์ (natthakan_writer)