ตรรกะรัก คนหรือผี | Touch of Love นิยายวายแฟนตาซีโรแมนติก คอมเมดี้ อัปเดตตอนใหม่ทุกวัน เวลา 19:30 น.

Touch of Love  สัมผัสรักจากโลกที่ต่างกัน  

การมองเห็นวิญญาณ…ไม่ใช่มันไม่ใช่ความสามารถพิเศษแต่มันคือกรรมเก่าสิ่งที่ผูกเขาเอาไว้กับโลกอีกด้าน ‘พัคยูจิน’ เคยบอกตัวเองแบบนั้นและจนถึงตอนนี้…เขาก็ยังเชื่อแบบนั้นอยู่ เขามองเห็นในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น ได้ยินเสียงที่ไม่มีใครได้ยินและต้องยืนอยู่กลางรอยต่อระหว่างความเป็นและความตายมาโดยตลอด…มันไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นสักนิดเดียว 

ผีบางตนน่าสงสารก็จริง…แต่บางครั้งก็น่ากลัวเกินกว่าจะรับมือไหว…เพราะบางทีพวกเขาไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือ พวกเขาแค่ไม่อยากอยู่คนเดียวในโลกของความตาย แล้วดวงวิญญาณผู้ชายคนนี้ล่ะ? เขาต้องการอะไรจากผมกันแน่ทำไมถึงตามผมไม่เลิกแบบนี้!!!

“เป็นผี ก็กลับไปอยู่ในส่วนของผีสิจะมาตามรังควานฉันทำไม”

“ฉันไม่ใช่ผี...ฉันเป็นแค่ดวงวิญญาณ”

“แล้วมันต่างกันตรงไหน?”

“ต่างสิ! ผีคือคนที่ตายไปแล้วแต่-” 

“นายก็ตายไปแล้วเหมือนกัน”

ตัวละครหลัก 

เจย์ เลโอนารด์ : 

ชายหนุ่มผู้ประสบอุบัติเหตุอย่างไม่คาดฝันจนวิญญาณหลุดออกจากร่าง ทำให้ได้พบกับชายปริศนาที่อ้างตัวว่าเป็นผู้นำดวงวิญญาณบอกว่าเขายังไม่ตาย แต่ต้องหาทางกลับเข้าร่างภายใน 15 วัน หากทำไม่ได้เขาจะกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนไปตลอดกาล แล้วแบบนี้เขาจะทำยังไงในเมื่อเขาจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งชื่อของตัวเอง

พัค ยูจิน : 

นักศึกษาปีหนึ่ง คณะวิศวกรรมชีวการแพทย์ เด็กหนุ่มผู้มีสัมผัสพิเศษติดตัวมาตั้งแต่เกิด สามารถเห็นและสื่อสารกับวิญญาณได้ โดนวิญญาณรังควานไม่เว้นวัน จะให้ผมช่วย…งั้นพวกคุณก็ช่วยดีกับผมหน่อยได้ไหม!!

สปอยเนื้อหา

‘เป็นพ่อเหรอ? ด่าอยู่ได้’

‘เป็นพี่ก็ได้ ด่าได้เหมือนกัน... แต่ถ้าอยากให้เป็นพ่อจริงๆ ก็ได้นะ ระวังจะได้พ่อเป็นผัว’ คำพูดของเจย์ทำเอายูจินที่กำลังดื่มน้ำแทบจะสำลัก ตาโตขึ้นมาทันที ไม่คิดว่าเจย์จะกล้าพูดแบบนี้ออกมา

“ยูจิน เป็นอะไรน่ะ? ทำไมจู่ๆ ถึงเบิกกว้างเหมือนเห็นผีแบบนั้น?” ฮายอนขมวดคิ้วถามเมื่อเห็นสีหน้าของยูจินที่ดูตกใจจนผิดปกติ

“เปล่า ไม่มีอะไรๆ แค่คิดอะไรเพลินๆ น่ะ” ยูจินสะดุ้งเล็กน้อยก่อนรีบส่ายปฏิเสธ

‘ก็แค่พูดเล่นเอง ไม่เห็นต้องตกใจจนหน้าตาเหวอขนาดนั้นเลย’ เจย์ยืนพิงข้างโต๊ะ ยิ้มบางๆ อย่างหมั่นไส้ เมื่อเห็นสีหน้าตลกของอีกฝ่ายเมื่อครู่ แต่ก็น่ารักดี

‘ไอ้ผีบ้าเอ๊ย!’ ยูจินหันไปด่าในใจพลางทำหน้าขึงใส่ แต่เจย์ก็เพียงยักไหล่ตอบกลับเหมือนไม่สะทกสะท้าน

“นายนี่เริ่มเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกทีแล้วนะ” ฮายอนพึมพำเบาๆ เมื่อเห็นยูจินทำหน้าขู่ไปทางอากาศ ทำเอาเจย์ถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ

ยูจินหันขวับไปแยกเขี้ยวใส่เจย์อย่างเอาเรื่องอีกครั้ง เจย์ยิ่งขำเข้าไปใหญ่ ส่วนฮายอนที่เห็นยูจินมองออกไปด้านข้างแล้วยังทำท่าขู่ใส่อะไรบางอย่าง ก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างปลงๆ

“เฮ้อ...ท่าจะบ้าจริงๆ นะนายเนี่ย” 

Content Warning - นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่จินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ตัวละครในเรื่อง สถานที่ ทฤษฎีต่างๆ ไม่อ้างอิงความเป็นจริง มีการใช้คำพูดและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละคร มีการใช้วาจาส่อเสียด ทำร้ายจิตใจและร่างกาย มีการใช้ความรุนแรง มีการกล่าวถึงการตาย มีการบรรยาถึงภูตผีวิญญาณ ซึ่งอาจทำให้ผู้อ่านเกิดความไม่สบายได้

ผู้เขียนไม่สนับสนุนความรุนแรงในทุกรูปแบบ ขอให้นักอ่านทุกท่านแยกแยะระหว่างเรื่องที่ได้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงกับความเป็นจริง และโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน