เสียงลมหวีดหวิวพัดผ่านซากตึกสูงที่พังทลายลงมาเหลือเพียงโครงกระดูกเหล็ก

ธามกระชับเสื้อขาดวิ่นให้แน่นขึ้น ไอเย็นเฉียบของโลกหลังหายนะกัดกินเข้ามาถึงกระดูก

ปี 2050 ไม่ใช่ปีที่ใครจะจินตนาการถึงความรุ่งโรจน์ของมนุษย์อีกต่อไป

สงครามชีวภาพได้กลืนกินทุกสิ่ง ผู้คนส่วนใหญ่กลายเป็นเพียงสถิติในหน้าประวัติศาสตร์ที่ไม่มีใครได้จดจำ

หรือกลายพันธุ์เป็นสิ่งมีชีวิตน่ารังเกียจที่เฝ้ารอขย้ำเหยื่อ

ธามคือหนึ่งในผู้รอดชีวิตที่กระจัดกระจาย

เขาใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว ท่ามกลางความสิ้นหวังและความหิวโหยที่กัดกินไม่ต่างจากซอมบี้ที่เดินเตร็ดเตร่อยู่ด้านนอก
ในวันหนึ่งที่ไร้ซึ่งความหวัง

ขณะที่เขากำลังคุ้ยหาเศษอาหารในซากปรักหักพังของห้องสมุดเก่า

“นี่มันอะไรกัน…”

ธามบังเอิญพบกับอุปกรณ์รูปทรงแปลกตา มันเป็นแผงวงจรที่ดูเหมือนถูกสร้างขึ้นจากวัสดุที่ไม่รู้จัก มีแสงเรืองรองจางๆ ส่องออกมา

แม้จะแตกหักไปแล้วครึ่งหนึ่ง ด้วยสัญชาตญาณของการเอาชีวิตรอด

ธามเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา ทันทีที่ปลายนิ้วสัมผัส แสงสีฟ้าก็สว่างวาบขึ้น แผงวงจรลอยขึ้นเหนือฝ่ามือของเขา ก่อนจะสลายกลายเป็นละอองแสงพุ่งเข้าสู่ร่างกาย

ธามรู้สึกเจ็บแปลบราวกับถูกกระแสไฟฟ้าช็อต ก่อนที่สติจะดับวูบไป

เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง สิ่งแรกที่ธามเห็นคือหน้าจอโปร่งแสงลอยอยู่เบื้องหน้า ข้อความตัวอักษรสีขาวปรากฏขึ้น:

[ระบบข้ามเวลา ตื่นขึ้นแล้ว]

[โลกถูกทำลายโดยสงครามชีวภาพ]

[ภารกิจ: สร้างฐานที่มั่นสุดท้ายเพื่อมนุษยชาติ]

“เกิดอะไรขึ้นกับตัวของฉัน… แล้วไอหน้าต่างนี้มันคืออะไร…”

ธามขมวดคิ้ว เขาคิดว่าตัวเองกำลังเพ้อไป เขาพยายามเอื้อมมือไปจับหน้าจอ แต่ก็ทะลุผ่านไปได้ราวกับมันไม่มีอยู่จริง

เสียงที่คล้ายกับเสียงสังเคราะห์จากคอมพิวเตอร์ดังขึ้นในหัวของเขา

[ยินดีต้อนรับสู่ระบบ ท่านคือผู้ถูกเลือกคนสุดท้าย]

ระบบอธิบายถึงความสามารถของมัน ธามสามารถย้อนเวลากลับไปยังอดีตก่อนหายนะ และเดินทางไปยังอนาคตที่ล่มสลายได้

เป้าหมายคือการรวบรวมทรัพยากร ความรู้ และผู้คน เพื่อสร้าง "ฐานที่มั่นสุดท้าย" ที่ปลอดภัยสำหรับมนุษยชาติที่เหลือรอด

ระบบมอบคำแนะนำและภารกิจเบื้องต้นให้เขา ธามยังคงไม่เชื่อทั้งหมด แต่ความสิ้นหวังผลักดันให้เขาลองดู ระบบพาเขาไปยัง
"อนาคตที่ล่มสลาย"

เป็นครั้งแรก โลกที่มืดมิดกว่าเดิม ซากปรักหักพังที่น่าสยดสยองกว่าที่เขาเคยเห็น ความเงียบงันที่กดดันจนหายใจติดขัด

ที่นี่คือจุดที่ความหวังถูกกลืนกิน และเป็นจุดที่เขาจะต้องหาทางจุดประกายมันขึ้นมาใหม่

ธามยืนอยู่ท่ามกลางความมืดมิดของ "อนาคตที่ล่มสลาย" กลิ่นอายของความตายและความสิ้นหวังแผ่ซ่านเข้ามาจนถึงกระดูก

เขาเคยคิดว่าโลกของเขาโหดร้ายที่สุดแล้ว แต่ที่นี่... มันคือขุมนรกดี ๆ นี่เอง

[ภารกิจ: สำรวจพื้นที่ เพื่อค้นหาทรัพยากรเบื้องต้น]

เสียงสังเคราะห์ของระบบดังขึ้นในหัว ธามพยักหน้า เขารู้สึกถึงความรับผิดชอบที่ถาโถมเข้ามา

ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อมนุษยชาติที่หลงเหลือ

เขาเริ่มออกสำรวจท่ามกลางซากปรักหักพังของเมืองที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งโรจน์

ตึกระฟ้าที่กลายเป็นเพียงโครงกระดูกเหล็กบิดเบี้ยว ถนนที่เต็มไปด้วยซากรถยนต์ที่ขึ้นสนิม และความเงียบงันที่น่าขนลุก

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์บางตัวเดินโซเซอยู่ไกลๆ แต่ดูเหมือนพวกมันจะไม่สนใจเขา หรืออาจจะไม่ได้กลิ่น

ธามใช้สัญชาตญาณที่สั่งสมมาจากการเอาชีวิตรอด เขาเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบและระมัดระวัง

สายตาคมกริบกวาดมองหาสิ่งผิดปกติ ท่ามกลางความมืดมิด เขาเห็นแสงสะท้อนจางๆ จากซากร้านค้าแห่งหนึ่ง

เขาเดินเข้าไปใกล้ ภายในร้านที่เคยเป็นร้านขายยา ทุกอย่างพังทลาย แต่ที่มุมหนึ่ง เขาพบกับชั้นวางที่ยังคงมีขวดยาและอุปกรณ์ทางการแพทย์หลงเหลืออยู่บ้าง แม้จะเก่าและมีฝุ่นจับหนา แต่ก็ถือเป็นขุมทรัพย์ล้ำค่าในโลกที่สิ้นหวัง

[คุณได้ค้นพบ: ชุดยาปฐมพยาบาลเบื้องต้น (5 ชุด), ยาปฏิชีวนะ (10 ขวด), อุปกรณ์ผ่าตัดขนาดเล็ก (1 ชุด)]

ข้อความจากระบบปรากฏขึ้น ธามหยิบของทั้งหมดใส่กระเป๋าเป้ที่ขาดวิ่นของเขา

เขารู้สึกถึงความหวังเล็กๆ ที่จุดประกายขึ้น

หลังจากรวบรวมทรัพยากรเบื้องต้นได้แล้ว

ธามก็ตัดสินใจใช้ความสามารถของระบบเพื่อกลับไปยังอดีต

[ยืนยันการเดินทางข้ามเวลา? โปรดระบุช่วงเวลา]

ธามนิ่งคิด

"ก่อนสงครามชีวภาพ... ปี 2025"

เขาตอบ เขาต้องการกลับไปยังช่วงเวลาที่โลกยังคงมีชีวิตชีวา ที่ผู้คนยังไม่รู้จักคำว่า "หายนะ"
แสงสีฟ้าสว่างวาบขึ้นอีกครั้ง คราวนี้รุนแรงกว่าเดิม

ธามรู้สึกเหมือนร่างกายถูกดึงยืดออกไปทุกทิศทาง ความรู้สึกเจ็บปวดรุนแรงเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติ

เมื่อลืมตาขึ้น ธามพบว่าตัวเองยืนอยู่กลางสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมา

ผู้คนเดินเล่นและหัวเราะกันอย่างมีความสุข เด็ก ๆ วิ่งเล่นบนสนามหญ้า ดอกไม้หลากสีสันเบ่งบานส่งกลิ่นหอม

"นี่มัน..."

ธามมองไปรอบ ๆ ด้วยความตกตะลึง นี่คือโลกที่เขาเคยฝันถึง โลกที่เต็มไปด้วยชีวิตและสีสัน ไม่ใช่ซากปรักหักพังและเสียงลมหวีดหวิวที่คุ้นเคย

เขาเหลือบไปเห็นป้ายประกาศเก่า ๆ ที่ติดอยู่บนต้นไม้ ตัวเลขบนป้ายระบุว่า "2025" เขาย้อนอดีตแล้วจริงๆ

ชุดขาดวิ่นของเขาแตกต่างจากผู้คนรอบข้างอย่างสิ้นเชิง ทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมามองเขาด้วยสายตาแปลกๆ

ธามรู้ว่าเขาไม่สามารถอยู่ที่นี่ในสภาพนี้ได้นาน เขาต้องหาทางปรับตัวและเริ่มต้นภารกิจของเขา

แม้ร่างกายจะผอมแห้งจากการอดอยากมานาน แต่กล้ามเนื้อของธามกลับแข็งแกร่งและทนทานจากการเอาชีวิตรอดมาตลอดหลายปี

การเคลื่อนไหวของเขาว่องไวและเงียบเชียบ

ดวงตาของเขาฉายแววคมกริบราวกับสัตว์ป่าที่พร้อมจะเผชิญหน้ากับอันตรายทุกรูปแบบ

เขาคือผู้รอดชีวิตที่แท้จริง ไม่เหมือนคนอื่นๆ ในโลกที่สงบสุขแห่งนี้

[ภารกิจหลัก: สร้างฐานที่มั่นสุดท้ายเพื่อมนุษยชาติ]

[ภารกิจรอง: รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับสงครามชีวภาพ เพื่อหาทางป้องกัน]

[ภารกิจรอง: สร้างความสัมพันธ์กับผู้คนที่มีความสามารถ เพื่อเข้าร่วมภารกิจ]

เสียงระบบดังขึ้นในหัวของเขาอีกครั้ง ภารกิจเหล่านี้ดูเหมือนเป็นเรื่องยาก แต่ธามรู้ว่าเขาไม่มีทางเลือก

เขาต้องทำมันให้สำเร็จเพื่ออนาคตของมนุษยชาติ
เขากระชับกระเป๋าเป้ของเขา และเริ่มก้าวเดินไปข้างหน้า

สู่โลกใหม่ที่เต็มไปด้วยความหวังและอันตรายที่มองไม่เห็น ธามพร้อมแล้วที่จะเริ่มต้นการเดินทางครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตของเขา