ข้าเป็นหญิงบ้าและน่าเกลียดที่ทุกคนต่างหัวเราะเยาะและพยายามหลีกหนีไปให้ไกล แต่เขา…แม่ทัพไป๋กลับพยายามกักขังข้าแม้ข้าจะทำตัวเลวร้ายเท่าใดก็ตามเขากลับยิ่งดึงข้าเข้าหาเขา….จนกระทั่งวันหนึ่ง

“ได้ ข้าจะหย่าให้เจ้า”

คำพูดนี้ได้ทำให้ข้าดีใจเป็นอย่างยิ่ง ทันทีที่ข้าเป็นอิสระข้าได้วิ่งกลับไปหาชายคนรัก….แต่…..ทุกอย่างกลับไม่เป็นดั่งที่ข้าคิด

“โอ๊ย!”

ทันทีที่ข้าลืมตาขึ้นอีกครั้ง ร่างชายที่คุ้นตากำลังคร่อมอยู่บนตัวพร้อมทั้งริมฝีปากอุ่นที่พรมจูบและกัดคอนวลขาวอย่างหื่นกระหาย

‘ขะ ข้าตายไปแล้วไม่ใช่หรือ ทำไมถึงได้กลับมาในคืนเข้าหอกัน’

ความคิดมากมายถาโถมเข้ามาในสมองน้อย ๆ ก่อนริมฝีปากบางจะยกขึ้นอย่างดีใจ

‘หากข้าได้เกิดใหม่จริงเช่นนั้น….ข้าจะขอแก้ไขทุกอย่างที่เคยผิดพลาดเอง‘