ไม่ใช่ทุกคนที่จะสมหวังกับความรัก และไม่ใช่ทุกคนที่สมหวังกับความรัก แล้วความรักมันจะดี บางทีมันอาจเป็นเพียงแค่ ภาพลวงตา

ปลื้ม ชายรูปงาม เพรียบพร้อมไปทุกอย่าง เป็นที่รู้จักของทุกคน มักจะมีแฟนคลับมาคอยให้สนใจอยู่เสมอ แต่คงไม่มีใครน่าสนใจไปกว่า ภูด๊อง หนุ่มนิติ เนิร์ด ที่หลงเขาหัวปักหัวปำ

เพราะความอ่อนต่อโลกในวัยเดียวกัน ความคึกคะนองที่ลองดีกับความรู้สึก จากจุดสูงสุด มาถึงจุดที่ต่ำสุด

“ภูรักเราไม่ใช่หรอ เรื่องแค่นี้ เราขอภูแค่นี้ ภูก็ให้เราไม่ได้เลยหรอ?”

“ปลื้ม แต่เรา เรา...ก็ได้”

“ปลื้มรักภูนะ”

*****

“กูหน่ะหรอต้องเสียใจให้คนแบบมึง มึงไม่มีเหี้ยไรเทียบกูได้สักอย่าง กูขยะแขยงแค่ไหนที่คนอื่นรู้ว่ากูได้กับมึง”

“ทำไมภูใจร้ายกับเราจังเลย เราไปทำอะไรให้ภูขนาดนั้นหรอ”

“รำคาญ หน้าโง่ จะไปตายที่ไหนก็ไป”

นิยายเรื่องนี้ ก็คือเรื่องที่เคยลงไปก่อนหน้านี้ “ภูด๊องจะไม่รักปลื้มอีกแล้ว” ไม่รู้ว่ายังจำกันได้มั้ย ตอนนั้นไม่ได้มาแต่งต่อ ต้องขออภัยมาณ.ที่นี้ด้วยจริงๆนะคะ แต่วันนี้มาต่อให้แล้ว ซี๊ดกว่าเดิมแน่นอนค่า