อย่าให้มิวคลั่ง

เขาทำงาน เก็บเงินมาตั้งเเต่ม.4 เพื่อเรียนต่อมหาวิทยาลัย เพราะชื่นชอบการถ่ายรูป ตั้งเเต่ตอนนั้นจนตอนนี้ขึ้นปี 2 เขาก็ยังทำเหมือนเดิม และไม่เคยยุ่งกับใคร

เเต่ทว่า

รุ่นน้องหน้าหวานคนหนึ่งทำให้เป้าหมายของเขาเริ่มสั่นคลอน จนต้องกล้ำกลืนเก็บความรู้สึกไว้กับตัวเอง แทนการจะบอกไป

และ

เขาไม่ใช่ผู้ชายในอุดมคติของอีกฝ่าย

...

“ทำไรของพี่วะ?! อยู่ ๆ มาจับเอวคนอื่นแบบนี้ได้ไง?!”

“เฮ้ย! พะ...พะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ เมื่อกี้...เราจะเดินชนป้ายเตือนอะ พี่เลยรีบเข้ามา...ห้ามไว้... พี่ทำอะไรผิดไปหรือเปล่าครับ? ทำไมน้อง...มองหน้าพี่แบบนั้นล่ะ?”

“เฮ้อ งั้นก็ควรบอกกันสิ ไม่ใช่จู่ ๆ ก็เข้ามาเเตะตัว ผมไม่ชอบให้ใครมาจับแบบสุ่มสี่สุ่มห้า”

“พี่ขอโทษครับ คราวหลังจะไม่ทำแบบนี้อีกเเล้ว...”

“มันเป็นครั้งแรก ผมจะไม่ถือสาอะไรพี่ก็แล้วกัน แต่อย่าให้มีครั้งที่สองก็พอ อีกอย่างนะ...”

“...”

“พี่ไม่ใช่สเปกผม”

และเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะเก็บความรู้สึกไว้ได้นานแค่ไหน

ฝากติดตามด้วยนะคะ

แนะนำ ทำสมองให้โล่งก่อนอ่านนะคะ เปิดเพลงคลอเบา ๆ ทำสมาธิก่อนยิ่งดีค่ะ รักนักอ่านทุกคนนะคะ

^^