แม้เป็นแม่ของลูก แต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกกับเธอเกินเลยไปไกลแบบที่เธอรู้สึก

แต่เพราะอะไรกัน ความหวงแหนของเขาจึงก่อตัวขึ้นเมื่อสาวเจ้าตั้งใจจะมูฟออนไปข้างหน้า

…

“แวะร้านขายยาเดี๋ยวได้มั้ยคะ” กังสดาลบอกหลังจากเช็กระยะทางจากแมพแล้วพบว่าเพียงไม่เกิน 5 กิโลเมตร ก็จะถึงบ้านพักตากอากาศที่ป๊ากับหม่าม้ารออยู่ก่อนแล้ว

“จะแวะซื้ออะไรเหรอ” เขาหันมาถามอย่างใส่ใจ เข้าใจว่าคนข้างๆ ตัวอาจจะท้องอืด หรือไม่ก็เมารถ

“ยาน่ะค่ะ” เธอตอบอ้อมแอ้ม แล้วก้าวลงจากรถเดินเข้าไปในร้านยาที่ชายหนุ่มเลี้ยวรถไปจอดให้ “ยาคุมฉุกเฉินค่ะ” กังสดาลบอกเภสัชกรหนุ่มเจ้าของร้าน ไม่ทันสังเกตว่าเจ้าของร่างสูงเดิมตามมาด้วยทางด้านหลังเงียบๆ

“ต้องใช้ด้วย?” เสียงทุ้มๆ ที่ดังมาจากทางด้านหลังทำหญิงสาวสะดุ้ง รีบหันไปถลึงตาดุใส่

“ตามมาทำไมคะ!!?”

กรวินทร์ไม่ตอบ ถ้าไม่แอบตามมาเขาก็ไม่รู้น่ะสิว่าเธอมาซื้อยาอะไร

กังสดาลยกชายเดรสก้าวฉับๆ กลับไปที่รถ แล้วยกแขนขึ้นกอดอกมั่น ไม่อยากเสวนากับคนจอมจุ้นข้างกาย

“พี่คิดว่าเรายังกินยาคุมปรับฮอร์โมนอยู่ซะอีก”

หญิงสาวเม้มริมฝีปากด้วยความลำบากใจ ก่อนตอบ

“เว้นช่วงอยู่น่ะค่ะ ประจำเดือนมาค่อนข้างเป็นปกติแล้วก็เลยไม่ต้องคอยทานคุมไว้เหมือนเมื่อก่อน” เธอตอบเขาอ้อมแอ้ม อยากยุติบทสนทนาเหลือเกินก่อนที่มันจะวกกลับไปที่เรื่องเมื่อคืน… บนเตียงนอน กับร่างกายที่แทบหลอมละลายในอ้อมแขนของเขา

"ขอโทษทีนะ พี่ไม่ได้ถามก่อนก็เลย..." เขาพูดยังไม่ทันจบหญิงสาวก็ชิงตัดบทเสียก่อน

“ช่างมันเถอะค่ะ หยุดพูดถึงเรื่องนั้นได้แล้ว”

—----------------------

#พระเอกสายซึน แต่ขี้หวง

#ฟีลกู้ด

#ในเรื่องมีเด็กน้อยช่างอ้อน