คำโปรย

หลังจากที่มารดาของเธอถูกรถชนจนเสียชีวิต คู่กรณีก็ชดใช้เยียวยาและยื่นข้อเสนอให้เธอนั้นแต่งงานกับลูกชายของเขา แลกกับค่ารักษาพยาบาลของผู้เป็นพ่อ

พิมพิกาไม่มีทางเลือกจำใจต้องแต่งงานกับผู้ชายที่เธอไม่ได้รักและเขาก็ไม่ได้รักเธอเพื่อแลกกับความอยู่รอดและได้รับการรักษาที่ดีของคนที่เธอรัก

/**/**/

“อย่าคิดว่าแต่งงานเข้ามาแล้วจะหวังความสุขสบาย”

พิมพิกาสูดลมหายใจลึก เธอไม่เคยคิดแบบนั้นเลยสักนิด ทุกวันนี้เธอก็ทำงานบ้านและดูแลพ่อของเขาทุกวันแลกกับเงินเดือน ไม่ได้นั่งกินนอนกินไปวันๆอย่างที่ชายหนุ่มเข้าใจ

“ฉันรู้ดีว่าค่ะว่าฉันอยู่ในสถานะไหน”

แม้จะแต่งงานและจดทะเบียนอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แต่เธอก็ไม่เคยใช้สิทธิ์ความเป็นภรรยาเพื่อก้าวก่ายหรือหาผลประโยชน์ให้กับตัวเอง พิมพิกาไม่เคยคิดอยากให้ใครมาดูถูก โดยเฉพาะสามี

“ก็ดีที่เธอรู้จักเจียมตัว”