ท่านหญิงที่ถูกให้ท้ายและถูกตามใจหลังจากสูญเสียบิดาและมารดาเธอจึงแสดงความร้ายกาจออกมาจนเป็นที่เลื่องลือทั่วเมืองหลวงและระแวกใกล้เคียงจนมิมีใครกล้ามาสู่ขอ แต่กระนั้นนางก็มิได้หวันเกรงแลยแม้แต่น้อยว่าจะมิได้แต่งงาน แต่หลังจากช่วยเด็กชายที่ถูกรังแกจนตกน้ำ นางกลับได้พบกับบิดาของเด็กที่ไม่เหมือนชายทั่ว ๆ ไป

“ตบได้ดี....ช้าชอบ”

“นี่เจ้าพูดเป็นแค่นี้หรือ ไม่คิดจะขอบคุณข้าที่ช่วยลูกเจ้าไว้หรือไง”

“ขอบคุณ”

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเจ้าเด็กน้อยและบุรุษผู้เป็นบิดาได้ยัดเยียดตัวเองเข้ามาในชีวิตของหญิงสาว ชีวิตที่เป็นอยู่จึงมีสีสันขึ้นมิรู้เบื่อ