มาแล้วงับ ไม่รู้เรื่องนี้จะออกมายังไง แต่บอกได้คำเดียวว่าลูคัสกวนพี่ดำยิ่งกว่าคิง เพราะมันจ้องจะจับพี่ดำทำลูกอย่างเดียว! เรื่องนี้ขมนิดๆ แต่กวนเยอะกว่า>o<

แนะนำตัวละคร

ลูคัส : ลูกครึ่งไทยอังกฤษ พ่อแม่อยู่อังกฤษ ลูคัศมีความลับมากมายที่ปิดบัง

“ผมเคยได้ยิน ว่าบนโลกใบนี้ มีผู้ชายที่สามารถท้องได้ แล้วดูเหมือนพี่ จะเป็นหนึ่งในนั้น”

ดำ : พ่อแม่ทิ้งไป เมื่อรู้ว่าลูกชายท้องได้ หลวงตาที่วัดจึงเลี้ยงดำไว้ มีเพื่อนสี่ขาชื่อไอ้ทอง โตมาด้วยกันที่วัด เมื่ออกมาจากวัด ดำจึงพาทองออกมาด้วย

“กูเป็นผู้ชายท้องได้ ก็ใช่ว่ามึงจะทำระยำกับกูแบบไหนก็ได้นะเว้ย!”

ooooooo

“สภาพแบบนี้ จะไปสู้ใครเขาได้”

“กูไม่ยอมอยู่เฉยๆ แล้วกัน!” ผมสบถเสียงใส่มัน พลันพุ่งเข้าไปเพื่อชกหน้าหล่อๆ นั้น แต่ไอ้ผมก็ดันโง่ ไม่รู้ว่าตัวเองเมาขนาดไหน เมื่อก้าวเข้าไปหามัน ขาดันอ่อนแรง จากที่จะต่อยหน้ามัน กลับถูกมันคว้าจับไว้ แล้วดึงเข้าๆ ไปสวมกอดจากทางด้านหลัง

“ไอ้เด็กเหี้ย! มึงปล่อยกูนะเว้ย อย่าคิดว่ามึงจะเหี้ยกันกูได้เหมือนคนอื่นนะ!”

“ผมแค่ช่วย ทำไมพี่ต้องเกรี้ยวกราดด้วยเนี่ย?” มันถาม ผมพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดจากมัน แต่เรี่ยวแรงของไอ้เด็กเปรต ที่เปรตจริงๆ! ผมสู้แรงมันไม่ได้ ได้แต่ดิ้นรนอยู่ในวงแขนแกร่ง

ฟอด!...

ก่อนจะชะงักนิ่ง เมื่อแก้มข้างซ้ายถูกขโมยหอมแก้มโดยไม่ทันตั้งตัว ไอ้คนขโมยทำหน้าอึ้ง ก่อนจะยกยิ้มพึงพอใจ

“ใครจะคิด ว่าผู้ชายตัวเขาควาย จะหอมขนาดนี้”

“หอม...พ่องมึงติด ไอ้เด็กเหี้ย!!”

ผลัวะ!

หมัดหนักชกเข้าใบหน้าของมันเต็มแรง จนไอ้เด็กหัวฟ้าล้มลงนั่งกองกับพื้น มุมปากมีหยาดเลือกไหลย้อนออกมา มองผมด้วยสายตาอึ้ง ที่ถูกผมชกหน้ามัน

“กูเป็นผู้ชายท้องได้ ก็ใช่ว่ามึงจะทำระยำกับกูแบบไหนก็ได้นะเว้ย!” ผมชี้หน้ามัน ไอ้เด็กหัวฟ้านั่งอึ้งอยู่กับที่ กว่าจะรู้สึกตัว ก็ตอนที่ผมเดินไปหยิบไม้ข้างคอกไอ้ทองมาถือไว้

“เดี๋ยวๆ ผมขอโทษ”

“ออกไปจากบ้านกู!” ผมสบถเสียงไม่พอใจ แล้วฟาดไม้ไปมั่วๆ ใส่มัน ไอ้เด็กหัวฟ้ารีบหลบทันที

“ไป!”

“ไปแล้ว ผมไปแล้ว!”