ต้องดื่มสุราพิษทุรนทุรายถึงสามครา นางถูกปรักปรำจากสนมว่าตนนอกใจสวามี ชินอ๋องรับโองการประทานสุราพิษให้นาง ชาติที่สามข้ารับเอง ท่านอ๋องผู้โง่เขลาเบาปัญญา ชาตินี้อย่าหมายว่าข้าจะยินยอมผูกชะตาเคียงท่าน!

ย้อนครั้งที่ 1: เพื่อสิ่งใด

ย้อนครั้งที่ 2 : เหตุใดจึงยังพบ 

ย้อนครั้งที่ 3 : ข้าเป็นสาวพรหมจรรย์ 

ย้อนครั้งที่ 4 : ลวงชะตาสวรรค์

"เหอะ!...ท่านรู้หรือไม่ ตาอ๋องงี่เง่านั่น เคยให้สุราพิษกับข้า"

"สุราพิษ?" คิ้วเข้มเลิกขึ้นหยั่งเชิง

"พูดไปท่านก็ไม่เชื่อ" เสียงใสอ้อแอ้

"เชื่อหรือไม่ องค์หญิงต้องลองเอ่ยก่อน" ไต้ฮ่าวเฉินแสร้งกล่าวเรียบเรื่อย

ฉงเสว่ปิงเอิ๊กอ๊ากโงนเงน ดูเหมือนคนหมายจะมอมผู้อื่น กลับพลิกเป็นมอมตนเองเสียแล้ว หนำซ้ำยังเผยความลับของสวรรค์ให้เขารู้จนแทบหมดเปลือก

"ใครจะคิดถึง คนอำมหิตหน้าหนา" ฉงเสว่ปิงเอ่ยเป็นน้ำไหลไฟดับ ไต้ฮ่าวเฉินพยายามจับใจความ เสียงอ้อแอ้กล่าวต่อว่า "รู้หรือไม่ข้าต้องตายเพราะเขาถึงสามครั้งสามหน"

"ตายสามครั้งเลยหรือ หมายความว่าอย่างไร"

"ก็หมายความว่าข้าตายไปแล้ว สวรรค์ไม่ต้อนรับ นรกขับส่ง ซ้ำร้ายยังจะย้อนมาเจอเขา ข้าอยากลืมเขา แต่ไยจึงทำไม่ได้ เขาคือจอมมารหรือไร สามารถบังคับความตายของผู้อื่นได้ เขาไม่ยินยอมให้ข้าตาย ข้าก็เลยไม่ตายงั้นหรือ น่าขันยิ่งนัก"

คิ้วเข้มขมวดมุ่น พลางตอบรับหน้าตาย "อ้อ...อย่างนี้นี่เอง มิน่าองค์หญิงถึงชิงชังเขา"

"ใช่! ข้าชิงชังและเกลียดเขาที่สุด ชาติก่อน ๆ เขาข่มเหงข้า หยามเกียรติข้า ซ้ำยังมีสนมมาเย้ยหยันข้า" ฉงเสว่ปิงฉุนเฉียว นิ้วเรียวชี้อีกฝ่ายอย่างนึกคาดโทษด้วยสีหน้าแดงก่ำ ดวงตาปริ่มปรือแทบปิดอยู่รอมร่อ

"สนม?"