เสียงนาฬิกาดังติ๊ก… ติ๊ก… ท่ามกลางห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยกระดานสรุปหุ้นร่วงกราวและรายงานขาดทุนยับเยิน “เฮ้ย! ติดลบอีกแล้วเหรอวะเนี่ย!” ผม—“ธาร” (ชื่อที่ผมไม่ค่อยอยากภูมิใจเท่าไหร่) อดีตเทรดเดอร์ที่เคยร่ำรวยจากตลาดหุ้น ตอนนี้นั่งหน้าซีดราวกับผีซอมบี้ หลังเห็นกราฟสีแดงบนจอโทรศัพท์กำลังวิ่งบอกโชคชะตาที่หักดิบเป็นอย่างดี แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่านี่คือพอร์ตหุ้นของผมที่ขาดทุนเป็นหลักร้อยล้าน—ไม่ใช่แค่บาท แต่เป็นดอลลาร์! (เอาจริงขนาดไหนไม่ต้องถาม รู้แค่ว่าโคตรจะเยอะ) “ไอ้เงินที่เคยฟูฟ่าหายไปไหนหมดวะเนี่ย… เฮ้อ แล้วเงินค่าผ่อนคอนโดมึงล่ะ” ผมพึมพำปนเสียงถอนใจอันแสนทรมาน กำลังจะถอดใจจริงๆ แล้วก็คิดว่า “กูควรไปบวช หรือต้องโยนตัวเองลงจากตึกดี?” แต่ยังไม่ทันได้ตัดสินใจสุดโต่ง บางอย่างก็เกิดขึ้น… —ระบบออนไลน์บางอย่างเด้งขึ้นมาในหน้าจอ— [ติ๊ง!]“ยินดีต้อนรับสู่ ‘ระบบขาดทุนสู่จักรวาล’! จงขาดทุน 10 ล้านภายใน 7 วัน… มิเช่นนั้นจะถูกลบตัวตน!” ผมแหงนหน้ามองเพดาน… อะไรของมันวะ?! เสียงอิเล็กทรอนิกส์แบบนี้โผล่ได้ยังไง ไม่มีปุ่มกดปิด มีแค่หน้าจอสีทองอร่ามที่เด้งอยู่ตรงเบ้าตา ผมพยายามขยี้ตาเพื่อให้มันหายไป แต่เปล่าประโยชน์ ยิ่งขยี้ก็ยิ่งชัด “ฮัลโหล? ผีหลอก? AI แกล้ง? หรือแฮกเกอร์สวมรอย?” มีแต่ความเงียบตอบกลับ จนกระทั่งระบบพูดอีกครั้ง: “ภารกิจหลัก: ขาดทุนให้ได้ 10 ล้านใน 7 วัน หากไม่สำเร็จ = ลบตัวตน! หากทำสำเร็จ จะได้รับ ‘พลังพิเศษ’!” “พลังพิเศษ? เห้ย… นี่มันอะไรกันนะ” ในใจผมเต้นระรัว มันดูเหมือนเกมออนไลน์สติแตก แต่ชีวิตจริงกลับเดิมพันสูงกว่านั้น—ผมไม่รู้ว่านี่คือเรื่องบ้าบอคอแตกหรือไสยศาสตร์สายดำ แต่ผมไม่มีทางเลือกอื่น… “เอาวะ ในเมื่อชีวิตมันก็พังแล้ว ลองเสี่ยงดูหน่อยจะเป็นไรไป” และนี่…คือจุดเริ่มต้นของตำนาน “การขาดทุน” ที่ไม่ว่าใครก็ต้องอ้าปากค้าง!