มองชาวบ้านที่ถูกจูงจมูกดวงตาคมกริบของนางก็มองไปที่หวังต้า!

ดวงตาของนางหลุ่มลึกทั้งยังกดดันจนชายวัยกลางคนถอยหลังไปสองสามก้าว “คุณหนูทุบเขาให้ตายเลยหรือไม่!” จางสงเอ่ยถามคำพูดน่ากลัวถูกเปล่งออกมาอย่างเรียบเฉย! เขาเป็นบ่าวที่คุณหนูช่วยชีวิตไว้พักดีแค่กับคุณหนูขอเพียงเห็นคุณหนูไม่พอใจจางสงก็อยากทุบให้ตาย “เจ้า ! เอะอะก็ทุบคน”หวังต้าชี้นิ้วมาทางจางสง

“ทำไมไม่ใช่เจ้าเอะอะจะเรียกร้องให้ตระกูลข้าช่วยเหลือชาวบ้านหรือ?” หลิงซีเชิดหน้าพูดเสียงดังหากวันนี้นางไม่ตีคนให้หลาบจำคงมีคนมาหาเรื่องไม่มีหยุดไม่ย่อน

“ใช่คุณหนูหลิงท่านไม่สงสารเราหรือเดือดร้อนไม่มีแม้แต่นายอำเภอเช่นนั้นพวกท่านกินเบี้ยหวัดนายอำเภอมาหลายปีจะไม่รับผิดชอบหรือ!”

“พูดมากจางสง!” นางขี้คร้านจะเถียงด้วย ! เร็วเท่าความคิดเพียงปากนางขยับจางสงก็ประชิดถึงตัวกระบองท่อนนั้นถูกฟาดไปกลางหลังอย่ารุนแรง!จนหวังต้าล้มลง

“ใครคิดจะโวยวายไปกับเขาก็ฟังข้าให้ดี เบี้ยหวัดที่บ้านข้าใช้กินดื่มพ่อข้าเป็นนายอำเภอทำงานแลกมายามนี้เขาตายในหน้าที่ราชองค์การจากฝ่าบาทยังมีอยู่ใครกล้าวุ่นวายข้าจะตีให้ขาหัก! หากอยากเรียกร้องก็ให้ลูกชายบุรุษบ้านเจ้าสอบเป็นขุนนางแล้วตายบ้างแค่นี้ก็ได้เเล้ว”

หวังต้าคล้ายจะลุกขึ้นมาอีกทว่าถูกจางสงเยียบแนบกับพื้นหนักกว่าเดิม

“ไหนใครกล้า!” เจอชายร่างใหญ่ถือไม้กระบองชี้หน้าอย่างดุดันเป็นใครจะกล้าหาเรื่องกันเล่าชาวบ้านต่างถอยกรูดออกไป