“ว่าจะถามนานแล้ว”

“อะไรเหรอ”

“ชื่อของเธอหมายถึง…” คิ้วคมเข้มเลิกขึ้นสูง

“มันเป็นชื่อดอกไม้อะ แม่เราชื่อลำดวน น้าชื่อการเวก ส่วนเราคือชมนาดที่มีกลิ่นหอม ๆ ไง กลิ่นมันจะคล้ายกับข้าวหอมมะลิหุงสุกใหม่ ๆ เจือกลิ่นใบเตยนิด ๆ” เจ้าของชื่ออธิบาย

สิ้นคำตอบของเธอ สายลมอ่อนที่โชยมาช่วยพัดพาสิ่งที่ชายหนุ่มใคร่รู้ให้ได้เชยชม

“กลิ่นนี้เลย แบบนี้เป๊ะเลยสอง สองได้กลิ่นไหม” เจ้าของชื่อดอกไม้ถามอย่างกระตือรือร้น

“อืม หอมจริงด้วย” ทศวรรษพยักหน้า

“แถวนี้มีคนปลูกต้นชมนาดด้วยเหรอ ดีจัง” วิญญาณสาวยิ้มกริ่มมีความสุขที่ได้กลิ่นอ่อน ๆ จากดอกไม้ชื่อตัวเอง

แต่ทศวรรษไม่คิดแบบนั้้น เขาสงสัยว่าทำไมจู่ ๆ กลิ่นนี้ถึงลอยมาเอง มันมาจากไหน แค่คิดขนแขนก็ลุกซู่

***

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก-แฟนตาซี

ตัวละครและเหตุการณ์ต่าง ๆ มาจากจินตนาการของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน