ในวันที่ ‘ผูเถา’ เกิด เธอถูกสลับตัวกับบุตรสาวที่แท้จริงของตระกูลหวง ทำให้เธอได้ใช้ชีวิตในนามคุณหนูหวงมาเกือบยี่สิบปี จนกระทั่งวันหนึ่งที่ครอบครัวกำลังขับรถไปบ้านพักตากอากาศ ซึ่งเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่ครอบครัวจะไปพักร้อนที่บ้านหลังนั้นในทุกปี แต่ระหว่างทาง รถเกิดเสียหลักพุ่งชนเข้าข้างทาง เธอ คุณแม่ และพี่ชาย ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย แต่คุณพ่อกลับถูกถุงลมนิรภัยกระแทกจนทำให้กระดูกหน้าอกแตก เพราะเสียเลือดมาก คุณพ่อจึงต้องการเลือดอย่างเร่งด่วน

ทุกคนในครอบครัวพร้อมใจกันเดินไปบริจาคเลือด แต่ผลเลือดของเธอกลับไม่ตรงกับคนในบ้าน ด้วยความสงสัย คุณแม่จึงแอบนำเส้นผมของเธอไปตรวจ DNA และพบว่าผูเถาไม่ใช่บุตรสาวของพวกเขา จากนั้นคุณพ่อหวงและคุณแม่หวงก็ได้ไปว่าจ้างนักสืบเอกชนให้ออกตามหาบุตรสาวที่แท้จริง 

เมื่อคุณหนูหวงตัวจริงถูกพากลับมาที่ตระกูลหวง แม้ผูเถาจะยังเป็นคุณหนูใหญ่ของบ้าน แต่เธอรู้ดีว่าความรักและความห่วงใยที่เคยได้รับมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว ที่ทุกคนยังใจดีให้เธออาศัยอยู่ในบ้านก็เพราะไม่อยากให้คนมาครหาว่าพวกเขาทอดทิ้งเธอก็เท่านั้น

วันหนึ่งมารดาที่แท้จริงของเธอมารับเธอกลับไปอยู่ด้วยกัน แต่เพราะผูเถาใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมาตลอด เธอทำใจไม่ได้ที่จะต้องกลับไปอาศัยอยู่กับมารดาที่เป็นเพียงคนทำสวน ถึงแม้จะรู้ว่าชีวิตในตระกูลหวงไม่ได้ดีเท่าเมื่อก่อน แต่เธอก็ยินดีที่จะอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่แห่งนี้ต่อไป 

ด้วยความที่ต้องทำงานหนักไม่ต่างจากคนรับใช้ ทั้งยังถูกคุณหนูตัวจริงของตระกูลหวงกลั่นแกล้ง เมื่อร่างกายอ่อนแอ บวกกับความเศร้าที่ฝังลึกอยู่ในจิตใจ คืนหนึ่งผูเถานอนอยู่ในห้องใต้บันไดและจากไปอย่างสงบ ใบหน้าของมารดาที่แท้จริงกลับปรากฏขึ้นในความทรงจำครั้งสุดท้าย รอยยิ้มและคราบน้ำตาที่มารดามองมาที่เธอก่อนที่ท่านจะเดินจากไปทำให้เธอเสียใจมาก หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอจะไปอยู่กับมารดา 

“แม่คะ ยกโทษให้หนูด้วย หากมีโอกาส หนูจะไปอยู่กับแม่ และจะดูแลแม่ให้ดีนะคะ”