นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายรักโรแมนติก การดำเนินเรื่องเน้นไปที่ความสัมพันธ์ของตัวละครค่ะ

คำโปรยเพราะเกิดเรื่องไม่ชอบมาพากลในวันแต่งงาน หลินซูเฟยจึงต้องกลายเป็นหม้ายตั้งแต่ยังสาว นางไม่คิดมีสามีใหม่ ตั้งใจจะนั่งกินนอนกินเช่นนี้ไปทั้งชาติ แต่ใครจะไปคาดคิดว่า จู่ ๆ สามีผู้ล่วงลับไปแล้วจะหวนคืนมา!

-------------------คัทซีน------------------

“เจ้าเองสินะ ที่เป็นฮูหยินของข้า?”

วินาทีนี้ภายในหัวของหลินซูเฟยขาวโพลนไปหมด ต่อให้นางจะเคยชินที่ถูกบุรุษอื่นแวะเวียนเข้ามาเสนอตัวขอเป็นสามีของนางอยู่บ่อย ๆ แต่นางก็อดตั้งคำถามและอดประหลาดใจไม่ได้อยู่ดี ว่าชายผู้นี้ไปเอาความมั่นใจมาจากที่ใดกัน ถึงได้กล้าพ่นคำพูดไร้แก่นสารประโยคนั้นออกมา นี่ยังไม่นับรวมกับการที่เขากล้าใช้สายตามองสำรวจร่างกายของนางตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าดั่งกำลังดูถูกดูแคลน

ช่างไร้มารยาทสิ้นดี!

พฤติกรรมไม่ให้เกียรติสตรีเพศแม่ของชายผู้นี้ ชวนให้ซูเฟยเกลียดชังเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่พานพบ คงไม่ใช่ว่านางกับเขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนกระมัง แล้วนางก็มั่นใจเหลือเกินว่าไม่เคยเกี่ยวข้องอันใดกับเขามาก่อน ยิ่งมาบอกว่านางเป็นฮูหยินของเขา ก็ยิ่งแล้วใหญ่ แล้วสามีของนางจะเป็นเขาไปได้อย่างไรกัน ในเมื่อเหวยจื่อเหวินตายไปตั้งนานแล้ว!