กลับมาพบกันอีกแล้วนะคะ หลังจากที่หายไปนานไม่ได้มาให้ต่อเนื่องจากเรื่องที่แล้ว หวังว่าหลายคนยังคงจำนามปากกา weewee20 นี้ได้ ผลงานเรื่องนี้ไรต์จะค่อยๆ ทยอยอัพนะคะ อาจไม่ได้มาบ่อยเพราะเขียนยังไม่เสร็จสมบูรณ์ สำหรับอีบุ๊คน่าจะมากกว่า 200,000 คำไรต์คงต้องแบ่งเป็น 3 เล่มจบ ฝากติดตามหรือคอมเมนต์กันเยอะๆ นะคะ

ส่วนเนื้อหาในเรื่องนี้ไม่มีดราม่าหนักหน่วง ค่อนข้างไปทางตลกเบาสมองของคู่พระนาง อ่านไปอมยิ้มไป ซึ่งพวกเขาจะต้องรับมือกับคำสาปรักที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวพวกเขา หลังจากการตายแล้วฟื้นของตัวประกอบที่สมควรตายไปตั้งแต่ฉากแรกในนิยายเรื่องหนึ่ง ใครจะรู้เมื่อดาราสาวจากเมืองไทยซึ่งถูกว่าจ้างให้มารับบทเป็นตัวประกอบคนนั้น เธอจะทะลุมิติถูกดึงเข้ามาอยู่ในนิยายที่เธอต้องแสดง เธอถึงได้รู้ว่านิยายเรื่องนี้มันคือ นิยายอาถรรพ์

แนะนำตัวละคร

เนื้อหาบางช่วง

“ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ ฝ่าบาทพระองค์จะทำกับหม่อมฉันอย่างนี้ไม่ได้นะเพคะ ลูกของเราเขากำลังจะเกิดมาลืมตาดูโลก พระองค์จะฆ่าเขาได้ลงคอเลยหรือเพคะ” เถียนฮองเฮาพยายามดิ้นร้องตะโกนโวยวายทั้งน้ำตา เมื่อทหารในวังมาลากตัวนางออกไปจากตำหนัก ทั้งที่ไม่รู้ว่าพระสวามีของนางอยู่ที่ไหนในเวลานี้ เขาสั่งปลดนางยังพอว่า แต่กลับเอานางมาขังในสุสานหลวงด้วยเหตุใด หรือไม่ใช่แค่ตำแหน่งฮองเฮาที่สตรีนางนั้นต้องการ แต่อีกฝ่ายยังต้องการชีวิตของนางและลูกด้วย

“ร้องไปก็ไร้ประโยชน์พ่ะย่ะค่ะ พระองค์ยอมรับความจริงเสียเถอะ จะได้ไม่ทรมานมากไปกว่านี้ ทหารแบกตัวนางไปที่สุสานหลวง!...” จูกงกงกล่าวกับนางอย่างเย็นชา ก่อนจะหันไปสั่งทหารที่ตามมา “ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!...ปล่อยข้าไปเดี๋ยวนี้ข้าขอร้อง ปล่อยข้าไปเถอะนะกงกง…ข้าขอร้อง”

–ครืด– –ปึง– คำขอร้องของนางไม่เป็นผล กำปั้นบอบบางของเถียนฮองเฮาทำได้เพียงทุบประตูหินภายในสุสานหลวง ซึ่งปิดเข้าหากันสนิทไปแล้วอยู่อย่างนั้น นางอ้อนวอนขอร้องทั้งน้ำตาแผดเสียงออกไปจนสุดแรงเท่าที่มี สุดท้ายนางกระอักเลือดออกมาสิ้นใจตายไปอย่างโดดเดี่ยว แต่เพราะอะไรหวางอี้หลงเขาจึงไม่สั่งให้ทหารฆ่านางทิ้งไปเสีย แล้วนำร่างของนางใส่ในโลงไปตั้งแต่ทีแรก ในเมื่อค่ามันไม่ได้ต่างกันเลย ดีกว่าปล่อยให้นางทรมานก่อนสิ้นใจไปทั้งอย่างนี้ เป็นคำถามซึ่งติดค้างอยู่ในใจโดยที่นางไม่มีโอกาสได้รู้คำตอบนั้นอีกเลย

“เหอะ…ฉากแรกก็ตายซะแล้ว ในสุสานมันจะไม่มีทางออกทางลับอะไรบ้างเลยเหรอ มันต้องมีตัวช่วยบ้างสิ ถ้าหากรอดไปได้แม่จะกลับมาเผาวังมันให้วอดหึ!”

ชื่อตัวละครและสถานที่ล้วนไม่มีอยู่จริง ผู้เขียนตั้งใจเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเพียงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและแสดงความคิดเห็นด้วยถ้อยคำที่สุภาพ

ภาพปกและภาพตัวละคร ฉากบางฉากที่ีเกิดขึ้นในเนื้อเรื่อง วาดโดย weewee20

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ปี พ.ศ. ๒๕๕๗ ห้ามผู้ใดทำการคัดลอก สแกนหนังสือ ดัดแปลงเนื้อหาบางส่วนหรือทั้งหมดทำสำเนาเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือเนื้อหาทั้งหมดในหนังสือเล่มนี้ เพื่อผลิตในรูปแบบเล่มและเอาไปเผยแพร่ หรือสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ เพื่อการอื่นใดก่อนได้รับอนุญาต