ว่ากันว่าคนเราเคยทำผิดพลาดครั้งใหญ่ได้เสมอ...เขาก็เช่นกัน 

ทำร้ายใครบางคนให้ต้องเจ็บปวดแสนสาหัส กว่าจะรู้ตัวก็เมื่อสายเกินไป ทำได้แค่รอเวลาที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่

------------------------------------------------

“แล้วสัญญาของเราล่ะครับ สัญญาที่พี่โอบเคยให้ไว้กับจันทร์ตลอดหลายปีที่ผ่านมามันคืออะไรครับ” 

น้ำเสียงติดสั่นพูดถามออกมาเสียงเบาราวกับคนละเมอ แววตาสั่นไหวมองคนตรงหน้าอย่างตัดพ้อ ดวงตาพร่ามัวเพราะน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสายแต่กลับไม่มีเสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินแม้แต่น้อย

“ก็แค่สัญญาของเด็ก ๆ จันทร์ลืมไปเถอะนะ ถึงยังไงจันทร์ก็ยังเป็นน้องชายคนเดิมของพี่ เป็นน้องชายที่พี่รักที่สุด” 

 “จันทร์เข้าใจแล้วครับ” 

------------------------------------------------

สวัสดีค่ะคุณนักอ่าน หลังจากห่างหายไปนาน 4 เดือนไรต์กลับมาฟื้นคืนชีพแล้วค่ะ แต่ ๆ ๆ นิยายเรื่องนี้ไรต์ปรับให้เป็นเรื่องสั้นแทนนะคะ ด้วยปัจจัยหลาย ๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวไรต์เอง แต่ถึงจะเป็นเรื่องสั้นก็ยังสนุกครบรสเช่นเคยค่ะเพียงแต่ปรับให้กระชับขึ้น หวังว่าจะถูกใจคุณนักอ่านกัน

ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านเข้ามาให้กำลังใจกัน ฝากคอมเมนต์และติดตามกันด้วยนะคะ 

------------------------------------------------

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537

ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอก เลียนแบบ นำไปทำซ้ำหรือดัดแปลงเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของงานเขียนนี้ รวมทั้งการจัดเก็บ บันทึก ถ่ายภาพ สแกน ถ่ายทอด ไม่ว่าในรูปแบบหรือวิธีการใด ๆ ในกระบวนการอิเล็คทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น

ติดต่อหาตัวไรท์ได้ที่

Twitter : @moouanwriter

Facebook : Beloved Moouan

Tiktok : @beloved_moouan