การเปลี่ยนผู้หญิงคนแล้วคนเล่าของธัณย์ ทำให้ดุจดาวคิดเสมอว่าเขาคือผู้ชายเย็นชา ไร้หัวใจ ไม่เคยคิดจริงจังกับผู้หญิงคนไหน ต่อให้สวยหยาดฟ้ามาดินยังเป็นได้เพียงทางผ่าน...หล่อนเองก็เช่นกัน แม้จะเติบโตมาด้วยกัน แต่ก็ไม่เคยมีความสำคัญในสายตาของเขา

ความสัมพันธ์ระหว่างธัณย์และดุจดาวจึงทั้งตื้นเขินและเปราะบาง

ที่เขายังไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน และหล่อนก็ยังอยู่ตรงนี้เสมอ อาจเป็นเพราะความผูกพันยาวนานต่างหากที่ผูกมัดพวกเขาเอาไว้ แต่ถึงจะบอกตนเองเช่นนั้น หญิงสาวกลับไม่เคยละสายตาจากเขาได้เลย แม้ว่าบางคราวจะพยายามมองหาใครมาทดแทน หลายคราความเย็นชาผลักไสหล่อนไปไกลจากเขา แต่แล้วความคะนึงหาก็ดึงหล่อนกลับมาทุกครั้ง และครั้งนี้มันคือหายนะ การตัดสินใจทำบางอย่างอาจเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปก็จริง แต่สุดท้ายคนที่ต้องเจ็บช้ำและเสียใจมีเพียงหล่อน...