เหมยกวางหญิงสาวผู้อ่อนโยนและบอบบางากลับถูกคนรักและคนที่ไว้ใจหักหลังจนต้องตายอย่างทรมาน สุดท้ายแล้วความตายที่มิอาจรับได้ได้ถูกน้องสาวที่นางรักที่สุดยัดเยียดให้จนต้องตายแบบไม่สมัครใจนั่นทำให้ห้องพิจารณาวิญญาณถึงกับต้องส่ง เหมยกวาง หญิงสาวที่มีชื่อเดียวกันมาเพื่อจัดการเรื่องราวให้แก่นาง วิญญาณที่น่าสงสารจะได้จากไปอย่างสงบ

“ทำไมถึงเป็นข้า”

“นั่นเพราะเจ้ามีชีวิตที่น่าสงสารไม่ต่างจากนาง”

“แต่ข้าไม่เคยคิดเช่นนั้น”

“นั่นก็เรื่องของเจ้า สิ่งที่เจ้าต้องทำก็คือ...กลับไปใช้ชีวิตแทนสตรีที่มีชื่อเหมือนเจ้าให้ดีและ....หาสามีสักคน”

“ทำไม.....”

“ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าต้องถาม...จงไปซะ”

“เฮ้ยยยยยย”

สิ้นเสียงร้องวิญญาณของเหมยกวางได้ลอยเคว้งในความมืดอยู่นานเท่าใดหญิงสาวก็มิอาจคาดเดาได้ แต่ทันทีที่หญิงสาวพอจะมองเห็นแสงสว่างความรู้สึกปวดหนึบบนศีรษะได้ทำให้ร่างกายและความรู้สึกของนางตื่นตัวอย่างเต็มที่ในทันที

...........................................................................................................................................

ใบหน้าคมปรากฏหน้าเหม่ยกวาง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคู่งามมีพลังดึงดูดทำให้เด็กสาวไม่อาจที่จะละสายตาไปจากดวงตาคู่นั้นได้ ทั้งจมูกและริมฝีปากที่เหมือนสวรรค์สร้างมาได้ทำให้หญิงที่มิเคยต้องมือชายมาทั้งสองชาติภพถึงกับใจสั่น ใบหน้านวลรู้สึกร้อนผ่าวอย่างมิได้ตั้งใจ

“หล่อจัง”

“....”

“มาเป็นเหล่ากงของข้าไหม”

เหม่ยกวางเอ่ยออกไปตามที่ได้ยินมาจากชาติก่อนของนาง เธอเคยเห็นเหล่าแม่ ๆ ตะโกนเรียกศิลปินในดวงใจของตนเอง คำถามนี้จึงเปล่งออกมาอย่างลืมตัว