คำโปรย

ทั้งคู่ไม่น่าจะลงเอยกันได้ เขาเป็นตัวร้าย นางเป็นตัวร้าย แล้วเหตุไฉนตัวร้ายที่ควรทำตัวห่างเหินและเย็นชาจึงกลายเป็นคนคลั่งรัก หนำซ้ำยังตามกีดกันนางจากบุรุษอื่นดั่งสุนัขหวงเจ้าของ แล้วนางจะรับมืออย่างไร?

**********

คัทซีน!!!

"แต่งกับข้ามันน่าผิดหวังขนาดนั้นเชียวหรือ ถึงกับทำให้คนงามหน้าบูดบึ้งได้ทั้งวัน"

เสียงพราวเสน่ห์ของใครคนนั้นทำให้จิ้งเหยียนหลุดจากห้วงภวังค์ เจ้าตัวผินหน้านวลงามมองไปยังต้นเสียงแต่ก็ไม่พบเงาของผู้ต้องสงสัย แต่ชั่วอึดใจเดียวชายร่างสูงโปร่งก็มาหยุดยืนอยู่ข้างกายนาง พร้อมกับใช้เรียวนิ้วมือเชยคางมนให้หันมาสบตากับเขา

เป็นกงเสวี่ยหานผู้นั้นอีกแล้ว! เป็นคู่เวรคู่กรรมหรืออย่างไร ถึงใดตามมารังควานนางถึงที่ ทั้งที่เพิ่งจากกันหลัด ๆ เมื่อไม่กี่ชั่วยามนี้เอง

แต่ทว่า! เขาบุกเข้าเรือนนอนของนางได้อย่างไร คนในจวนสกุลฟางไม่มีหูไม่มีตากันแล้วหรือไร ถึงได้ปล่อยให้คนผู้นี้เข้านอกออกในได้ตามใจชอบ!?

"ปล่อยนะ! อย่ามาทำเหมือนข้าเป็นของเล่นของท่าน"

ใบหน้าร้ายกาจของนางชวนให้ขุนนางหนุ่มถึงกับเผลอระบายยิ้มอ่อน คงไม่เคยมีผู้ใดบอกกับนางสินะ ว่ายามที่นางทำจมูกย่นเช่นนี้มันเหมือนจิ้งจอกตัวน้อยก็ไม่ปาน ทั้งน่ารักและน่าชังในเวลาเดียวกัน

[นิยายเรื่องนี้มี 2 เล่มจบค่ะ]