"ต่อไปนี้ฉันจะเรียกเธอว่า...ซีโร่ ความว่างเปล่า ไร้ค่า ไม่มีตัวตน เหมือนสมองและความจำของเธอ เธอไม่มีความหมายอะไรสำหรับฉัน เป็นแค่ดอกเบี้ยเงินกู้รายวัน ที่ฉันเก็บมาได้จากกองขยะเท่านั้นแหละ"

"คุณมาคัส หยุดก่อนเถอะครับ" 

หนุ่มน้อยบนตักใหญ่ ใช้ฝ่ามือยันแผงอกเจ้าพ่อเงินกู้นอกระบบดอกมหาโหด ก้นงอนกระดกราวกับจะยกตัวเองผละทิ้งแกนกายแข็ง หากแต่กรงมืออันแข็งแกร่งกลับยึดเอวบางกระชากกลับ รั้งเด้กในปกครองให้กลับมานั่งยองขย่มตนอย่างเดิม หาได้ใส่ใจลูกสมุนสามคนที่เดินเรียงแถวเข้ามา

"เธอไม่มีสิทธิ์สั่งให้ฉันหยุด หน้าที่ของเธอ คือทำให้ฉันมีความสุขเท่านั้น"

"แต่ว่าคนพวกนี้เขา...." ดวงตาตระหนกมองผ่านเงาสะท้อนของกระจกด้านหลัง เห็นสายตาของผู้ชายสามคนเหมือนกำลังมองทะลุแผ่นหลังของตนอยู่

"ไม่ต้องสนใจคนอื่น อย่าลืมสิว่า ฉันคือเจ้าของชีวิตของเธอ ชีวิตเธอ ร่างกายเธอ ทุกอย่างมันเป็นของฉัน..."

*** สวัสดีปีใหม่คุณนักอ่านที่รักทุกท่านค่ะ วันนี้พาลูกเขยเปรต ๆ โปรด ๆ บางวันโปรด บางวันเปรต มาให้แม่ ๆ ดูเอ็นค่ะ