บรรยากาศของค่ำคืนแห่งการเฉลิมฉลองมีแต่เสียงหัวเราะและความสนุกสนานเพราะเพื่อนๆ ดีใจที่ขวัญเลิกกับไอ้ผู้ชายจอมบงการคนนั้น แน่นอนว่านั่งผับนั่งบาร์ก็ต้องมีดนตรีเป็นส่วนประกอบซึ่งผับนี้เป็นวงเล่นสดเขาลือกันให้แซ่ดว่านักร้อง มือกลอง มือเบสหล่อกันยกวงน่าลากมากินตับทุกคนและก็สมคำร่ำลือจริงๆ

             “เฮ้ย ! แก มือกลองนี่มือหนักดีเนอะ น่าจะแรงดี” แจน พยักพเยิดไปทางเวที

             “ฉันชอบมือเบส คงจะใช้นิ้วเก่งเป็นบ้า” สุ มองมือเบสตาละห้อย

             “แหม่ ! ยังไม่เลิกติดใจทอมอีกรึไง มีมากี่คนมันเคยรักจริงไหม” ขวัญแว้ดกลับ ไม่เคยเข็ดหลาบจริงๆ แม่เพื่อนตัวดี

             “ก็มันดี มันไว สั่งได้ตามต้องการ” สุแก้ตัว

             “แล้วทำด้วยดุ้น มันสั่งไม่ได้ตรงไหน” โบว์ถาม

             “ก็ไม่ชอบอ่ะ มันแหยงๆ มันไม่ฟินเท่านิ้ว”

             “มีงี้ด้วย แล้วถ้าดุ้นของมือเบสล่ะ จะยอมไหม” แจนถาม

                “ยอมสิ ยอมทุกท่าเลยแหละ”