ตัวฉันเคยคิดว่าความหลงใหลมักจะเกิดขึ้นเมื่อเราได้พบเจอกับคนที่ใช่แต่พอได้พบเจอด้วยตัวเองฉันกับพบว่าการได้รับรู้เรื่องราวของดินแดนแห่งอาริยะธรรมมนตรานั้นช่างเป็นความรู้สึกที่ยิ่งกว่าหลงใหลไม่ว่าจะผืนทรายที่ร้อนระอุพีระมิดที่สูงเสียดฟ้าหรือแหล่งน้ำแห่งชีวิตทุกสิ่งล้วนแล้วแต่ตาตึงใจราวกับทุกสิ่งเหล่านี้คืออีกครึ่งนึงของชีวิตฉัน

แต่เมื่อมองลึกลงไปภายในภาพที่แสนล้ำค่านั้นกับดึงดูดจิตวิญญาณของฉันให้หลุดลอยเข้าไปคล้ายกับหวนคืนสู่อ้อมกอดของใครบางคนที่แสนอบอุ่นเหนือคำใดทั้งโหยหาคิดถึงคะนึงหายามได้สัมผัสมันอีกครั้งฉันถึงได้รู้ว่าตัวฉันนั้นผูกพันกับสถานที่แห่งมนตรานี้มาอย่างยาวนานเพราะหัวใจของฉันอยู่ที่นี่นะผืนทรายที่ร้อนระอุนี้จากนี้และตลอดไปชั่วกาลนาน