“แม่” ซูต้าเหอเกาะขอบประตูห้องนอนและมองมาอย่างเป็นกังวล ใบหน้าซูบผอมแสดงออกถึงความหวาดกลัวแต่ก็ยังมีความห่วงใยในแววตา

จ้าวอิงหลันขมวดคิ้วพลางนวดขมับตนเองเบา ๆ “ต้าเหอหรือ”

ซูต้าเหอพยักหน้าหงึก ๆ “แม่”

จ้าวอิงหลันถอนหายใจออกมาหลังจากที่ไม่ได้พูดอะไรออกมาพักใหญ่ เธอหันไปมองเด็กน้อยมอมแมมที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องแล้วยิ้มออกมา “แม่ไม่เป็นอะไรแล้ว ลูกออกไปเล่นหน้าบ้านก่อนเถอะ ไม่ต้องห่วงหรอก”

ซูต้าเหอพยักหน้าเบา ๆ เขาเดินไปได้เพียง 2 ก้าวก็หันกลับมามองเล็กน้อย ทำแบบนั้นจนกระทั่งเดินออกไปจากบ้าน

จ้าวอิงหลันยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนจะล้มตัวลงนอนและค่อย ๆ เรียบเรียงความทรงจำ กลายเป็นว่าหลังจากที่ตายจากโลกปัจจุบัน วิญญาณของเธอก็มาสวมร่างนางร้ายในนิยายที่พึ่งอ่านจบไป

“ฉันแค่บอกว่านางร้ายโง่ที่ทิ้งครอบครัวดี ๆ ไปหาผู้ชายเจ้าชู้คนนั้นเฉย ๆ ทำไมถึงส่งฉันมาที่นี่ล่ะ !!”