เทพแห่งราคะ

เทพคือสิ่งมีชีวิตอันสูงส่ง ไร้ซึ่งมลทิน บริสุทธิ์ยิ่งกว่าสิ่งใด 

มนุษย์ไหนเลยจะรู้ว่าเหล่าทวยเทพนั้นเต็มไปด้วยความกระหาย 

หากไร้ซึ่งสิ่งเติมเต็มก็กลายเป็นปีศาจร้ายได้เช่นเดียวกัน 

"มาเถอะ เธมิส ข้าจะเติมเต็มความต้องการให้เจ้า ราคะที่เจ้ารังเกียจนักหนาข้าจะปล่อยมันเข้าไปในกายเจ้า ทำให้เจ้าแปดเปื้อนจนไม่อาจกลับไปยิ่งยโสเช่นเดิมได้อีก"

"อึกไม่ ออกไปจากกายข้า อ๊ะเจ้าคนชั่ว!"

"หึหึ แต่เจ้ารัดข้าเอาไว้แน่นเช่นนี้แล้วข้าจะถอดตัวออกมาได้อย่างไร ปากก็เอ่ยวาจาขับไล่แต่เบื้องล่างกลับกลืนกินตัวตนของข้าอย่างหื่นกระหาย มหาเทพช่างปากไม่ตรงกับใจเอาเสียเลย อย่าปากแข็งนักเลยเจ้าออกจะชอบมันเสียขนาดนี้"

"อื้อ อย่าปล่อยเข้ามาในตัวข้านะลัสท์ ข้าไม่อยากแปดเปื้อนไปด้วยความใคร่และราคะของเจ้า อ๊าส์!"

"ข้าจะทำให้บนกายของเจ้าเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความใคร่ จงจมดิ่งลงไปในหุบเหวแห่งราคะพร้อมกับข้าเถิดเธมิส ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่อาจหลุดพ้น ต่อให้เป็นเทพสูงสุดเช่นเจ้าก็ต้องครางอยู่ภายใต้จิตใจอันโสมมของข้า....  

"ไยเจ้าถึงได้หน้าไม่อายเช่นนี้"

"หึหึ เป็นข้าแน่หรือที่หน้าไม่อาย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเราเสียหน่อย ใบหน้ากระดากอายเช่นนี้อย่าได้มาแสร้งทำต่อหน้าข้าอีกเลย มหาเทพร่านราคะแค่ไหนข้ารู้ดีที่สุด"

คำพูดของเทพหนุ่มทำให้ความสนุกของมหาเทพหมดลง เขาอุตส่าห์สร้างฉากโจรร้ายเข้ามาข่มเหงเทพผู้สูงศักดิ์แท้ ๆ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ให้ความร่วมมือทำเอาเสียอารมณ์หมด แกล้งทำเป็นชายหื่นกามรังแกเด็กหนุ่มใสผู้ซื่อหน่อยก็ไม่ได้!

"พูดมากนัก ข้าเบื่อเล่นบทเด็กหนุ่มผู้ใสซื่อกับเจ้าแล้ว รีบ ๆ ใส่เข้ามาเสียที" จู่ ๆ ท่าทีไร้เดียงสาของเทพเธมิสก็เปลี่ยนไป ราวกับเป็นคนละคน เทพผู้บริสุทธิ์ผุดผ่องแอ่นบั้นท้ายกลมเด้งขึ้นลอยเด่นเผยให้เห็นช่องทางรักสีหวานที่ขมิบรัดตัวอยู่ต่อหน้าเทพแห่งแสงอย่างเชิญชวน

ลัสท์กระตุกยิ้มร้ายชอบใจ ในที่สุดก็เผยออกมาแล้วธาตุแท้ของเทพผู้สูงส่งที่แท้จริงแล้วมักมากในกามยิ่งกว่าผู้ใด ในเมื่อส่ายก้นยั่วยวนรอรับการกระแทกขนาดนี้เขาก็จะสนองตัณหาให้จนสาแก่ใจเลยทีเดียว

"ขออภัยมหาเทพ ข้าลืมไปว่าพระองค์ชอบให้กระแทกเข้าไปแรง ๆ"

พรวด!

"อ๊า!"

แท้จริงแล้วใครคือเทพแห่งราคะตัวจริงกันแน่......ก็ไม่อาจรู้ได้

จนกว่าจะกดเข้าไปอ่านดูนะคะ 

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจิตนาการของผู้แต่งเท่านั้นไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์ ความเชื่อหรือกล่าวอ้างบุคคลอื่นแต่อย่างใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

======================================================

ช่วงนี้ไรท์ใจบางมากเหมือนกำลังหลงทางอยู่ นักอ่านท่านไหนใจดีช่วยกดเม้นกดหัวใจเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ จะได้มีแรงปั่นงานต่อไป ขอบคุณคร้าบบบบบ