บทนำ

หลานอิงฮวาได้เข้ามาสวมร่างแทนที่หญิงสาวที่มีชื่อเดียวกันในยุคปี 1975 อย่างไม่ได้ตั้งใจ ด้วยความที่รักเด็กมากอยู่แล้ว ทำให้หลานอิงฮวาคนใหม่ไม่กล้าทิ้งเด็กน้อยที่เป็นลูกชายของเจ้าของร่างเอาไว้เอาไว้เพียงลำพัง ท่ามกลางฝูงแร้งที่ชื่นชอบจิกกินซากศพพวกนี้

หลานอิงฮวามองหน้าเสี่ยวโม่ด้วยความอาทรเด็กน้อยคนนี้อายุแค่สามขวบครึ่ง แต่เขากลับว่าง่ายและเชื่อฟังมากกว่าเด็กในวัยเดียวกัน “แม่จะพาลูกออกจากบ้านที่เลวร้ายหลังนี้ พวกเราไปอยู่ด้วยกันที่อื่นดีไหม”

ดวงตาของเด็กน้อยเปล่งประกาย “จริงหรือ”

“แน่นอน”หลานอิงฮวาลูบผมเสี่ยวโม่แผ่วเบา เธอมองบาดแผลบริเวณศีรษะของเขาที่พึ่งถูกผู้เป็นย่าทำร้ายมาด้วยความปวดใจ

“แม่อยู่ไหน เสี่ยวโม่อยู่ด้วย”เสี่ยวโม่พูดจบก็โผเข้ากอดหลานอิงฮวาเอาไว้แน่นอย่างมีความสุข ทว่า เสียงตวาดลั่นก็ดังขึ้น

“นังอิงฮวา ออกมาทำอาหารเดี๋ยวนี้ หิวจะแย่อยู่แล้วนะ ออกมา!”

สีหน้าของหลานอิงฮวาแปรเปลี่ยนเป็นน่ากลัว ก่อนจะดินออกไปนอกห้องเพียงลำพัง เธอจะต้องหาทางออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุดและแก้แค้นคนพวกนี้ให้สาสมกับสิ่งที่พวกเขาทำลงไป