เรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบรรเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาพลาดพึงถึงบุคคลใดหรือสถานที่ใด หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้นะที่นี้ด้วย

ตัวอย่างบางส่วนจากเนื้อเรื่อง : แอ๊ดด(เสียงประตูเปิด)

"อ่าวน้าเฟรน มีอะไรหรือป่าวคะ" ประตูห้องของรักฟ้าถูกเปิดออกทำเอาคนที่กำลังเอาหูเเนบประตูอยู่เกือบล้มไปกองที่พื้น

"ปะ ป่าวฉันเเค่จะถามว่าจะกินอะไรไหม"

รักฟ้าขมวดคิ้วกับคำถามของคุณเฟรน นี่เราก็พึ่งกลับมาจากร้านอาหารไม่ใช่หรอ

"เราพึ่งกลับมาจากร้านนี่คะ น้าเฟรนหิวหรอ"

"อ อื้มฉันว่าจะออกไปซื้อของหวานนะ เลยมาถามเธอเพื่อเธอจะเอาอะไร" รักฟ้าพยักหน้าเข้าใจ เเต่เธอก็ยิ้มเเล้วตอบปฎิเสธคุณเฟรนออกไป หลังจากนั้นคุณเฟรนก็เดินกลับเข้าห้องของตัวเองไป ส่วนตัวของรักฟ้าก็เดินลงไปหยิบน้ำในห้องครัวเพื่อมาหยิบน้ำ 

"อ่าวรักมาหยิบน้ำหรอคะ"คุณฟรีนที่ยืนดื่มน้ำอยู่ในครัวอยู่เเล้วทักขึ้นมา

"เอ่อ รักน้าถามอะไรหน่อยสิ คนที่เจอที่ร้านอาหารคือใครหรอ ไว้ใจได้หรือป่าว พอดีน้าเป็นห่วงนะ น้ารับปากกับเเม่เราว่าจะดูเเลเราให้ดี"คุณฟรีนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย พร้อมกับยื่นน้ำที่ลินใส่เเก้วให้กับรักฟ้า

"อ้อพี่มีนาหรอคะ น้าฟรีนไม่ต้องห่วงนะคะ พี่มีนาไว้ใจได้ค่ะ เเล้วคุณเเม่ก็รู้จักด้วย เป็นพี่สาวที่รักเล่นด้วยตั้งเเต่เด็กค่ะ" รักฟ้ารับน้ำจากคุณฟรีนมาดื่มเเล้วอธิบายให้คนขี้สงสัยฟังยาวเหยียด คุณฟรีนก็พยักหน้าเข้าใจเมื่อได้รู้คำตอบ

"ดูรักสนิทมากเลยนะคะ"

"หรอคะ555 ก็คุณเเม่เคยเล่นให้ฟังว่าตอนเด็กรักติดพี่มีนามากถึงขนาดเอาเเหวนลูกอมไปขอพี่เขาเลยเนาะ"

รักฟ้าพูดไปยิ้มไป บิดตัวไปมาจนจะเป็นเกลียวอยู่เเล้ว

"เเคกๆ ขนาดนั้นเลยหรอคะ" คุณฟรีนถึงกับสำลักน้ำเมื่อได้ยินสิ่งที่รักฟ้าพูด สงสัยเถอะจะไว้ใจไม่ได้เเล้วสิคนที่ชื่อมีนาอะไรเนี่ย

"ช่ายค่ะ น้าฟรีนรู้ไหม พี่มีนาใจดีมากเลยนะ คอยปกป้องรักตลอดเลย เด็กเเถวบ้านใครจะมาทำรักไม่ได้หรอก โดนพี่มีนาไปจัดการหมดเเหละ บอกเลยนะคะ ยิ่งมาเจอกันล่าสุด พี่เขาเท่มาก ขนาดรักเป็นผู้หญิง รักยังชอบเลยค่ะ"

ท่าทางเพ้อฝันไปไกลของรักฟ้าทำเอาคนฟังถึงกับอยู่ไม่ติดที่เอาเสียเเล้ว

"น้าว่ารักตั้งใจเรียนก่อนดีกว่านะคะ อย่าพึ่งไปคิดเรื่องพวกนั้นเลย หนูยังเด็กอยู่นะคะ" คุณฟรีนเดินเข้าไปหารักฟ้าเอี้ยวตัวลงเล็กน้อยเพื่อให้ใบหน้าเสมอกับคนอายุน้อยกว่า มือทั้งสองจับที่ไหล่เล็กสายตาที่จริงจังถูกมองสบเข้าที่ดวงตาอีกฝ่าย ทำเอารักฟ้าถึงกลับหลบสายตาอีกคนอย่างเลี่ยงไม่ได้ 

" ค ค่ะ"รักฟ้าพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย เมื่อเห็นอย่างนั้นคุณฟรีนก็ยิ้มอ่อนๆส่งให้รักฟ้า เเต่ในสายตาของรักฟ้าตอนนี้รอยยิ้มของอีกคนดูไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย รอยยิ้มที่ยิ้มเหมือนทุกครั้งเเต่ความรู้สึกที่ได้กลับต่างไปจากทุกที

"อื้องั้นเดี๋ยวน้าขอไปนอนก่อนเเล้วกันนะ พรุ่งนี้เดี๋ยวน้าต้องไปส่งรักอีก รักก็นอนได้เเล้วนะคะ"คุณฟรีนถอยตัวออกจากรักฟ้าค่อยๆยืนเต็มความสูง เเล้วเดินออกจากห้องครัวไป

'วันนี้น้าฟรีนดูเเปลก'เป็นเพียงความคิดที่เเล่นเข้ามาภายในหัวของอีกคน เเต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากจึงปล่อยผ่านไปเเล้วเดินกลับขึ้นห้องของตัวเองบ้าง