@อู่ซ่อมรถเฮียฉลาม

โครม!!!! โป๊กๆๆ เคร้ง!!!!

เสียงสิ่งของและอะไหล่รถยนต์เก่าที่กำลังจะกลายเป็นเศษเหล็กถูกโยนเข้าไปในมุมหนึ่งของตัวอาคาร ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติหลังจากเลิกงานที่พนักงานภายในอู่ต้องเก็บกวาดให้เรียบร้อยก่อนอู่จะปิดในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า

ทว่า.... โครม!!!!! ขวับ! ขวับ! ขวับ! เสียงดังครั้งล่าสุดทำเอาพนักงานต่างหันมามองกันเป็นตาเดียว พร้อมกับอุทานเป็นเสียงเดียวกันว่า “กูได้ทำโอทีเมาแน่ๆ”

‘โอทีเมา’ คำนี้กลายเป็นคำพูดติดปากของพนักงานที่นี่ เมื่อรู้ว่าชะตากรรมของเย็นวันนี้คือ นั่งดื่มเป็นเพื่อนเฮียจนกว่าเฮียจะหายเหงา

“มึงไปหาแก้วดิ” ปกป้อง หนึ่งในพนักงานที่รับบททำโอทีเมาในช่วงเย็นเป็นประจำ สะกิดคนข้างๆ ที่กำลังยืนถอดหายใจพรืดใหญ่

“เฮ้อ... กูต้องหาเหล้าสินะ” ฟ้าคราม คือพนักงานอีกคนที่วันนี้หนีสัญญานเตือนความเหงาจากเจ้านายไม่ทัน

ผลสุดท้ายก็คือต้องนั่งดื่มเป็นเพื่อนเฮียอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“เฮ้ย!!”

“พร้อมเสิร์ฟความเหงาและเหล้าหอมๆ แล้วครับเฮียหลาม”

“เบียร์กระป๋องเดียวพอ”  สิ้นคำพูด ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งก็เดินจากไปอย่างไร้ความปรานีต่อสิ่งมึนเมาตรงหน้า

หรือนี่คือสัญญาณเตือนว่า...เฮียเตรียมรับบทเลิกเหงา!

สงวนสิทธิ์โดยนักเขียน

ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์คุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญา พ.ศ. 2537

ห้ามนำส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือมาคัดลอก ดัดแปลงเนื้อหา ทำซ้ำหรือพิมพ์

ก่อนได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร