หลิวฟาง บุตรสาวนายทหารชั้นผู้น้อยสกุลหลิว เสียบิดาไปในสนามรบเมื่อสองปีก่อน พี่ใหญ่ในฐานะบุตรชายคนโตต้องถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในกรมต่อจากบิดาที่ล่วงลับ ตอนนี้ที่บ้านจึงเหลือมารดากับนางและสาวใช้อีกสองคนเท่านั้น การเป็นอยู่จึงค่อนข้างอัตราคัดขัดสนไม่น้อยเพราะขาดเสาหลักของบ้านไป

แม้ตลอดระยะเวลาสองปีมานี้พี่ใหญ่จะส่งเงินมาให้ใช้จ่ายภายในบ้านทุกเดือนแต่ก็ใช่ว่าจะพอใช้ไม่ หลิวฟางจึงต้องทำขนมส่งขายตามร้านน้ำชาใกล้ๆบ้านเพื่อเป็นการหารายได้เสริมอีกทาง แต่เงินที่ได้ก็ไม่ได้มากมายอะไร

เมื่อทราบข่าวว่าสหายคนสนิทที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียนกันกำลังจะไปสมัครเป็นนางกำนัลในวังหลวง หลิวฟางจึงมีความคิดอยากจะลองไปสมัครด้วย เนื่องจากเบี้ยหวัดของนางกำนัลได้ข่าวมาว่ามากไม่น้อยเลย หากนางได้เป็นนางกำนัลในวังหลวงก็จะได้มีเงินมาส่งให้ครอบครัวอีกแรง

เมื่อขออนุญาตจากมารดาแล้ว หลิวฟางจึงขอติดตามสหายไปส่งรายชื่อพร้อมกัน

หลังส่งรายชื่อเรียบร้อยแล้ว หนึ่งเดือนต่อมาทั้งหลิวฟางและจางลู่อิงก็เดินทางเข้าวังหลวงเพื่อไปสอบคัดเลือกอีกครั้ง

ซึ่งปีนี้ก็เป็นปีแรกที่มีการคัดเลือกสนมเข้าวังหลังขององค์จักรพรรดิเช่นกัน ทางกรมพิธีการจึงจัดการคัดเลือกพระสนมนางในพร้อมคัดเลือกนางกำนัลหน้าใหม่ในวันเดียวกัน

วันนี้หน้าลานกรมพิธีการจึงเต็มไปด้วยผู้คนมากมายจากหลายตระกูลใหญ่ทั่วแคว้นหลงทั้งแปดเมือง

การคัดเลือกพระสนมและนางกำนัลแบ่งแยกคนละฝั่งอย่างชัดเจน

ทว่าในขณะที่หลิวฟางเดินตามหลังจางลู่อิงเพื่อจะไปยังฝั่งที่คัดเลือนางกำนัล อยู่ๆแขนข้างหนึ่งกลับถูกใครบางคนคว้าไว้ และเมื่อหันกลับไปมองจึงเห็นว่าคนที่คว้าแขนตนไว้ไม่ยอมปล่อยคือขันทีผู้หนึ่งนั้นเอง

หลิวฟางทำสีหน้าไม่เข้าใจจึงหันไปหาสหายแต่ยังไม่ทันเอ่ยปากอะไรกลับถูกขันทีผู้นั้นออกแรงดึงแล้วพาเดินไปยังฝั่งที่กำลังคัดเลือกพระสนม

ระหว่างนั้นก็เห็นว่าจางลู่อิงที่กำลังจะตามมาถูกขันทีอีกคนดักไว้แล้วชี้มือชี้ไม้ให้สหายของนางเดินไปทางฝั่งที่กำลังคัดเลือกนางกำนัลดังเดิม

แม้จะตกใจมากที่เกิดเหตุให้ต้องแยกจากกันกับสหาย แต่ด้วยความที่เป็นคนมีสติสัมปชัญญะมากพอนางจึงไม่โวยวายให้เสียกิริยาต่อหน้าคนหมู่มาก

จนกระทั่งขันทีผู้นั้นพานางมายืนแถวรวมกันกับเหล่าคุณหนูตระกูลใหญ่ทั้งหลายนั่นแหละนางจึงอดใจไม่ไหวเอ่ยปากถามขันทีผู้นั้นไปด้วยเสียงแผ่วเบา

" ข้าน้อยขอถามได้หรือไม่เจ้าคะว่าเหตุใดท่านถึงต้องพาข้าน้อยมายืนตรงนี้ อันที่จริงข้าน้อยเข้าวังมาเพื่อสมัครมาเป็นนางกำนัลต้องไปต่อแถวอีกฝั่งหนึ่งมิใช่หรือ "

ขันทีผู้นั้นหันมามองหลิวฟางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก่อนกล่าวขึ้นเบาๆตอบกลับมาว่า

" รูปลักษณ์เช่นเจ้า หากไปเป็นนางกำนันน่าเสียดายแย่ อยู่นิ่งๆเสียและทำใจให้สบายกงกงให้ทำอันใดก็ทำอย่าขัด เชื่อข้างานนี้เจ้ามีสิทธิ์ได้เข้ารอบห้าสิบพระสนมนางในขององค์จักรพรรดิเป็นแน่ "

กล่าวจบก็หันไปยืนสงบนิ่งดังเดิม ปล่อยให้หลิวฟางที่ยืนฟังจนจบอ้าปากค้างตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนกตกใจ

นางรู้ว่าปีนี้วังหลวงรับพระสนมเข้าวังหลังเพียงห้าสิบคนเท่านั้น และจะเป็นการรับสนมในองค์จักรพรรดิหลงอี้เทียนครั้งแรกและครั้งเดียว

แต่เดี๋ยวสินางมิได้ตั้งใจจะมาคัดเลือกเป็นพระสนมนะ นางเพียงตั้งใจมาสมัครเป็นนางกำนัลเท่านั้นเอง

แล้วมีสิทธิ์ติดหนึ่งในห้าสิบพระสนมอันใดกัน นางเป็นเพียงบุตรสาวนายทหารชั้นผู้น้อยที่ล่วงลับไปแล้ว จะเอาอะไรมาสู้เหล่าคุณหนูตระกูลดังหลายพันคนได้อย่างไรเล่า

' ท่านขันที ท่านเพ้อฝันอันใดอยู่ไม่ทราบเจ้าคะ '

หลิวฟางมองขันทีผู้นั้นพลางถอนหายใจพร้อมคิดในใจว่า นางเนี่ยนะจะติดหนึ่งในห้าสิบพระสนมขององค์จักรพรรดิหลงอี้เทียน

เพ้อฝันเกินไปแล้ว