สตรีแกร่ง ไม่ยอมคนจากศตวรรษที่ 20 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างเฉินอี้เหนียง นางร้ายเจ้าเล่ห์ ร้ายกาจ ชอบพาลหาเรื่องคนอื่นไปทั่ว ใช้อำนาจเงินกดขี่ข่มเหงผู้คน ลงโทษบ่าวไพร่ทุบตีเป็นว่าเล่น สิ่งที่เลวร้ายที่สุดของนางคือวางแผนแอบซื้อตัวสาวใช้ในจวนสกุลซ่ง วางยาปลุกกำหนัด เพื่อหวังปีนเตียงแม่ทัพซ่ง ‘ซ่งหานซั่ว’ ที่มีนิสัยโหดเหี้ยม อำมหิต ได้รับสมญานามว่าแม่ทัพสีเลือด สร้างผลงานยิ่งใหญ่ให้กับแผ่นดินมากมาย โดยไม่เกรงกลัวกฎหมายบ้านเมือง ยอมทำตัวไร้ยางอายเพียงหวังว่าจะได้ขึ้นเป็นฮูหยินของสกุลซ่งตามที่หวัง นางปีนเตียงสำเร็จจนตั้งครรภ์อ่อนๆ หวังใช้เป็นข้ออ้างให้เขายินยอมรับนางเป็นภรรยาอย่างถูกต้อง แต่กลับผิดพลาดตาลปัตรถูกเขาหาว่าลูกในท้องนั้นไม่ใช่ลูกของเขา

ครั้งนี้ความเลวร้ายเริ่มมาเยือน โชคชะตาเล่นตลกเสมือนถูกฟ้าผ่ากระหน่ำซ้ำเติมอีกครั้ง ครอบครัวที่เคยมีฐานะมั่งคัง แม้แต่เงินทองใช้หยิบจ่ายไม่เคยขัดสน กลับตกต่ำอับจนเพียงชั่วข้ามคืน เพราะบิดาถูกสหายคนสนิทโกงเงินไปจนสิ้นเนื้อประดาตัว จนจำใจต้องย้ายออกจากจวน ย้ายถิ่นฐานมาอยู่นอกเมืองสร้างบ้านเล็กๆ อยู่ในหมู่บ้านห่างออกมาจากตัวเมืองสิบลี้ ใช้ชีวิตจากหน้ามือ กลายเป็นหลังมืออดมื้อกินมื้อไปวันๆ

ลูกที่เกิดมาเป็นบุตรชายต้องรองรับอารมณ์อันนิสัยร้ายกาจอันโหดเหี้ยมของเฉินอี้เหนียง ถูกทุบตีไม่เว้นวัน เพราะเด็กน้อยผู้นี้ไร้ประโยชน์ แม้ความหวังเดียวให้ซ่งหานซั่วยอมรับ แต่บุรุษผู้นั้นกลับเมินเฉย คนในครอบครัวของนางก็หมดหนทางเอือมระอาไปด้วย เงินที่หามาได้อย่างยากลำบากก็ถูกบุตรสาวรีดไถไปซื้อของไร้ประโยชน์เห็นแก่ตัวจนหมด บิดาก็ป่วย มารดาก็ชรา เงินที่มีกลับไม่เพียงพอ

หรือนี่คือโชคชะตาที่ม่านเอ๋อร์ต้องเผชิญ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดสวรรค์ถึงส่งนางมาอยู่ร่างนี้ หากกลับไปก็ไม่ได้ ฆ่าตัวตายก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดี ไหนจะบุตรชายตัวน้อยน่าสงสาร กับมารดา บิดาที่ชรามากแล้ว นางจะจำใจยอมทิ้งพวกเขาเหล่านี้ไปได้เช่นไร มีแต่ยอมรับชะตากรรมนี้ไว้ และดูแลพวกเขาเหล่านี้ให้ดีที่สุดเอง

" บุตรชายของข้าอยู่แห่งหนใด ตัวของข้าที่เป็นบิดาของเขาย่อมอยู่ที่แห่งนั้น"

"ผู้ใดกันบอกว่าเสียวเป่าเป็นบุตรชายของท่าน บุรุษเช่นท่านไม่สมควรเป็นบิดาของผู้ใด"

“อี้เหนียง…เจ้าใจกล้าปากดีเช่นนี้ไม่กลัวตายหรือเช่นไร”

นางมิใช่ไม่กลัว แต่นางทำเพื่อปกป้องเสียวเป่าต่างหาก หากต้องตัดแขน ตัดขา เพื่อรั้งเสียวเป่าไว้นางก็จะทำ เพราะเด็กคนนั้นเป็นนางที่เลี้ยงดูมาเองกับมือ

“ความตายไม่ใช่สิ่งน่ากลัวสำหรับข้าอีกต่อไป…ไยข้าต้องกลัว!....” นางดึงประตูจะปิดลง ทว่าไม่อาจต้านทานพละกำลังมหาศาลของเขาได้

คนอะไรดื้อด้านไร้ยางอาย นางไล่ขนาดนี้แล้วยังไม่ไสหัวไปอีก!!!