“เรามาเล่นหนังสดกันดีกว่านะครับ คุณว่าที่แม่เลี้ยง!”

——————

Trigger Warning:

มีการร่วมเพศที่รุนแรง , มีการร่วมเพศที่ไม่สมยอม , มีความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ , มีการดูถูกเหยียดหยาม , มีการขู่บังคับ , การแบล็คเมลล์ , มีความรุนแรงทางด้าน , พฤติกรรมและภาษา , มีการทำร้ายร่างกาย , มีเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจ

——————

#เมียจำยอม

"กล้าไล่ฉันเหรอ"

"ใช่ค่ะ! ฉันไล่คุณ ในเมื่อรู้ตัว คุณก็ควรออกไปได้แล้ว"

"บังเอิญว่าฉันมันคนไม่ชอบฟังคำสั่งใครซะด้วยสิ"

"หยุ...หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ ถะ...ถ้าคุณเข้ามา ฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ"

"แบบนั้นมันคิดสั้นชัดๆ นะครับคุณแม่"

"ฉันไม่ใช่แม่คุณ!"

"ก็ดี! เพราะถึงเธอคิดจะเป็น เธอก็ไม่มีทางได้เป็น ผู้หญิงที่บังอาจทำให้พ่อฉันผิดสัญญากับแม่ มีตำแหน่งเดียวที่ฉันจะให้"

"คุ...คุณหมายความว่ายังไง"

"มีผัวทีเดียวพร้อมกันหลายคน มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับโสเภณีที่คงเปลี่ยนผัวไม่ซ้ำหน้าอย่างเธอ.."

"แต่มีผัวทีเดียวเป็นแพ็คคู่พ่อลูกนี่สิ คงเป็นเรื่องแปลกดีพิลึก.. เธอว่าไหม?"

ถ้าเป็นผู้หญิงดีๆ เขาอาจจะยอมรับ ให้อยู่ในฐานะเมียใหม่ของพ่อ

แต่สำหรับโสเภณีหิวเงินที่จ้องจะงาบตำแหน่งแม่เลี้ยงเช่นเธอ

เขาไม่มีทางยอม ไม่มีวัน! 

'นางบำเรอ' เพียงตำแหน่งเดียวเท่านั้น ที่ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากได้ เขาก็จะยัดเยียดให้!

ปัณฑ์ธร อัศวศรานนท์

คนอย่างเขา เห็นผู้หญิงเป็นแค่วัตถุระบายความใคร่ ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ ไม่เห็นจำเป็นต้องให้ ไอ้สิ่งที่เรียกว่าความรัก

แล้วมันจะแปลกอะไร ถ้าเขาจะเอาเธอมาเป็นวัตถุอย่างว่าเพิ่มอีกชิ้น วัตถุที่เขาตั้งชื่อว่านางบำเรอ และหน้าที่ของนางบำเรอ คืออยู่บนเตียง!

"อย่าสะดีดสะดิ้งให้เสียเวลา ฉันรู้ว่าเธอชอบ โสเภณีแบบเธอ มันสันทัดเรื่องแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง"

ธรารินทร์ รวิญกาญจน์

เธอก็แค่เด็กกำพร้าในสถานสงเคราะห์คนนึงเท่านั้น ไม่เคยคิดร้ายกับใคร ไม่เคยอยากได้เลยสักนิด ไอ้เงินทองหรืออะไรต่อมิอะไรที่เขากล่าวหา

และที่ไม่อยากได้ที่สุด คงไม่พ้นตำแหน่งที่เขาจงใจยัดเยียดให้ ตำแหน่งโหดร้ายที่ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็คงไม่คิดปรารถนา

"ขอร้องนะคะ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันสาบานได้ ว่าฉันไม่ได้จะเข้ามาจับพ่อคุณ"

"อะไรกัน แค่นี้ก็ดิ้นพล่านแล้วเหรอ หืม"

"ความจริงโสเภณีอย่างเธอมันต้องอ้าแขนรับให้มันกว้างๆ กว่านี้ไม่ใช่หรือไงกัน อ้อ! หรือว่านี่เป็นมารยา คงใช้ไม้นี้โก่งค่าตัวกับลูกค้าหน้าโง่มาหลายรายแล้วสิท่า คงคิดว่ามันคงจะทำให้เธอดูแพงขึ้นมาล่ะสิ"

"อื้อ คุณปัณณ์ พอ ฮึก พอที!"

"หึ ขนาดฉันรู้ทันก็ยังจะเล่นอยู่อีกเหรอ แต่มารยาเธอนี่มันขั้นเทพจริงๆ นะ ฉันยอมรับ แต่เสียใจด้วยนะ ลูกไม้ตื้นๆ แค่นี้มันตบตาฉันไม่ได้หรอก คนอย่างฉันไม่มีทางหลงกลโสเภณีจอมมารยาอย่างเธอ"

"อย่า คุณปัณณ์ ยะ...กรี๊ด!!!!!"

ฮึก!

"ทำไมเธอถึง..."