“ข้าว่าเป็นการแสดงที่หลอกลวงปลิ้นปล้อนสิ้นดี”

เสียงตะโกนมาจากทางด้านหลังของ ผู้ที่ถือหีบใส่รางวัลพลันหมุนตัวจ้ำเท้าจู่โจมไปทางผู้ที่เอ่ยประโยคดูหมิ่น

“เจ้า! พูดว่าอะไรห๊ะ!”

ยังไม่ทันที่ฝ่ายตรงข้ามจะได้ตอบกลับอีกครั้ง ร่างบางเขย่งเท้า ผงกศีรษะกระแทกหน้ากากไม้เข้าที่ปากของบุรุษร่างหนาดังอั๊ก...แต่ทว่าเชือกที่ผูกรั้งหน้ากากไว้กับศีรษะดันขาด ทำให้หน้ากากไหลลื่นหลุดลงบนพื้น ปากบางประกบเข้ากับปากหนาอย่างจัง ท่ามกลางความตกตะลึงของผู้คนนับร้อยต่างพากันอึ้งงันไปชั่วลมหายใจ

คนร่างหนาดึงสติกลับมาก่อนกะพริบตาถี่ ๆ ผละริมฝีปากออก ผลักตัวคนร่างบางกระเด็นล้มกองกับพื้น ไม่ทันที่จะเอ่ยเสียงสั่งคนของเขา ร่างบางก็วิ่งแหวกหายไปท่ามกลางผู้คนที่มามุงดู ทิ้งไว้เพียงหน้ากากสีแดงบนพื้น....

“โอ้ย! นี่! พวกเจ้าตามไปจับตัวมันให้ได้!” กลุ่มผู้แสดงระบำหน้ากากต่างพากันวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง กันไปคนละทิศคนละทาง ทำให้ผู้ที่วิ่งตามจับตัวไล่ไม่ทัน จึงกลับมารายงานผู้เป็นนาย

ผ่านไปไม่ถึงเค่อ บ่าวทั้งสองวิ่งกลับมาสูดหายใจเข้าออกถี่ ๆ สลับกับพ่นลมออกปาก “คุณชายกู่ คนพวกนั้นหนีไปหมดแล้วขอรับ”

“ถุย!...พวกเจ้านี่มันไม่ได้เรื่อง มารดามันเถอะ!”