ยลดา เด็กกำพร้าที่ถูกป้าเอามาเลี้ยงแบบส่งๆ รู้ตัวเองดีว่าเป็นที่รังเกียจจึงโดนใช้งานสารพัด

แต่ก็ใช้มาเถอะ เธอทำได้หมดแหละ

และใครจะรู้ว่าการถูกจิกหัวใช้ ตั้งแต่เล็กจนโตมันจะมีประโยชน์ เมื่อเธอถูกโยนให้ไปดูแล ชายหนุ่มที่ประสบอุบัติเหตุจนเดินไม่ได้อย่าง ธาวิน ที่หล่อโคตร รวยโคตร แต่อารมณ์ร้ายโคตร ด่ากราดทุกคน ไม่มีไว้หน้า

แต่การทำแบบนั้นใช้ได้ผลกับแค่คนอื่น แต่กับเธอน่ะ ก็มาสิคะ

ฉันนี่แหละที่รองรับอารมณ์ของคนทั้งโลก!

ถ้าเอาไม่อยู่อย่าเรียกตรูว่า ‘ยลดา’

“ผมชอบคุณได้ไหม”

“ชะ...ชอบฉัน...ชอบฉัน คุณชอบฉันเหรอคะ” ถามเสียงแผ่วยกมือทั้งสองปิดปากและแก้มที่มันร้อนผ่าวและคงแดงก่ำจนน่าอายของตัวเองอีกครั้ง

“อื้อ” ธาวินพยักหน้ายอมรับเขินๆ

“ใจคุณเต้นแรงมาก” เพราะตอนนี้เธออยู่ในอ้อมกอดของเขา สัมผัสได้เลยว่าไม่ใช่แค่เธอที่กำลังตื่นเต้นกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้ เขาเองก็ไม่ต่างกัน

“ผมไม่เคยสารภาพรักใคร”

ยลดาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเอ็นดูท่าทางของผู้ชายตัวโตตรงหน้า “คุณน่ารักจัง ต่างจากวันแรกที่เราเจอกันมากๆ เลยค่ะ”

“น่ารักก็รับรักผมสิครับ”